Egill Einarsson, sem kallar sig Gillz og fleiri nöfnum, hefur ekkert lært og engu gleymt. Hremmingar hans fyrir dómstólum og almenn fyrirlitning fólks hafa ekki siðað hann til. Talar enn eins og brenglaður unglingur, sem er senn að komast á kynþroska. Ég hef áður furðað mig á skrifum hans um kúk og piss, eistu og nauðganir. Verst voru þau, sem hvöttu til nauðgana á nafngreindum persónum. Nú er hann kominn aftur í gang í gamla aulastílnum. Ég ætla ekki að hafa orð hans eftir. Meira en nægar eru hans eigin auglýsingar. Ennþá furða ég mig á, að firnaheimskir feður keyptu mannasiðabók hans handa sonum sínum.
