Halti haninn á Laugavegi 178 er ósköp kyrrlát og notaleg veitingastofa, þótt þröng sé. Menn sitja þar oft lengur en þeir nauðsynlega þurfa. Og það er einmitt öruggt merki þess, að þeir kunni við sig.
Innréttingar eru djarfar og grófar. Groddalegur viðurinn trónir í hálfrökkrinu og hverfur upp í myrkrið. Strigaskreytingar á veggjum eru í samræmi við þennan harðákveðna stíl.
Há sætisbök á borðbásunum magna einrúmið. Svo er lýsingin frá rafsuðumótuðum járnlömpunum í draugalegasta lagi. Þar á ofan stuðlar lágvær tónlistin að því, að tímaskynið detti úr sambandi um stundarsakir.
Hér vantar raunar aðeins rauðvínsglasið til að geta fullkomið stefnumótið við elskuna sína. Halti haninn þyrfti vínveitingaleyfi til að nýta sérkennilegar innréttingar og rólegt andrúmsloft til fulls.
Ekki ætti þrifnaður að standa því í vegi. Mér sýndist umgengni starfsfólks um matsal og fremra eldhús vera snyrtilegt. Halti haninn ljómar af hreinlæti og raunar af viðkunnanlegri afgreiðslu líka.
Svo er það maturinn, sem er því miður ekkert sérstakur. Kannski má segja, að hann sé í áreynslulitlu meðallagi og þó tæplega það. Af svonefndum grillstöðum er hann þó í skárra lagi og gengur líklega næst Brauðbæ.
Í prófun Vikunnar kom í ljós, að óhófleg saltnotkun einkenndi matreiðsluna, hefðbundin íslenzk ofsteiking á kjöti, svo og þykkar og vondar hveitisósur. Ef þessir gallar væru lagfærðir, mundu innréttingarnar njóta sín betur.
Skötuselur
Djúpsteiktur skötuselur með kartöflum og kokkteilsósu reyndist vera nokkuð fallegur fiskur, hvítur og bragðgóður. Steikingarhjúpurinn var ljós, þunnur og stökkur, en því miður alltof saltur. Kartöflurnar voru franskar og frambærilegar sem slíkar eins og aðrar þær, er fylgdu réttum Halta hanans. Því miður er ég ekki lengur dómbær á kokkteilsósur, því að ég er farinn að hata þær eins og pestina. Ráðgjafar mínir segja þó, að þetta hafi verið skásta sósan á staðnum. Verðið var 2.800 krónur.
Í stað franskra og kokkteilsósu er hægt að fá hrísgrjón og karrísósu, sem trúlega er skynsamlegra, hrísgrjónanna vegna. Kostar þá skötuselurinn 2.630 krónur.
Pitsa
Pitsa með skinku og spergli var sjálf of þykk og mjúk, en áleggið var sæmilegt. Þetta var síðri pitsa en í Laugaási og hvað þá á Horninu, sem sennilega býður upp á beztu pizzur landsins. Verðið á Halta hananum á þessari tegund pizzu var 2.880 krónur.
Pottréttur
Karrípottréttur, borinn fram í leirskál á leirdiski, hafði að geyma kjötbita, papriku, lauk, gulrætur, tómatkraft og líklega sitthvað fleira. Ofan á tróndu fyrirtaks hrísgrjón. Þetta var kryddsterkur matur og bragðgóður. Verðið var 3.500 krónur á matseðli dagsins.
Kínverskar
Kínverskar pönnukökur með karrísósu og hrísgrjónum voru hæfilega stökkar og þunnar, en að öðru leyti ekki í frásögur færandi. Þarna kom þó í ljós, að hrísgrjón voru betra meðlæti en ýmislegt bras, sem fylgdi réttum Halta hanans. Verðið var 2.400 krónur.
Kjúklingur
Hálfur kjúklingur með sveppasósu og spergli hafði verið grillaður hæfilega lengi og var meyr og safaríkur. Spergilbitarnir voru ómerkilegt jukk úr ódýrri dós. Sveppasósan var hveitisósa með fáeinum sveppum, andstyggileg sósa. Hrásalatið var sæmilegt, en þó næstum eingöngu hvítkál og of mikið jóðlandi í salatsósu. Frönsku kartöflurnar voru ljósar og frambærilegar, sem fyrr segir. Þetta var semsagt ágætur kjúklingur með lélegu meðlæti. Verðið var 5.080 krónur.
Lambagrillsteik
Lambagrillsteik með kryddsmjöri og sveppum hafði verið þrælsteikt, svo að hún var orðin of þurr. Þar á ofan var hún of söltuð. Kryddsmjörið var mjög sterkt, sérkennilegt, ljósrautt og vont. Frönskum kartöflum hefur áður verið lýst, svo og hrásalatinu. Ofan á réttinum hvíldi skelfilegur hlaði af dósasveppum. Verðið var 4.320 krónur.
Turnbauti
Turnbauti með béarnaise-sósu og ristuðum sveppum var þrælsteiktur og safalaus, en ekki seigur og hélt nokkru af upprunalegu bragði. Sósan var ein af þessum, sem tæpast hníga, mikið krydduð, en ekki beinlínis vond. Frönskum og hrásalati hefur áður verið lýst, svo og hlaðanum af dósasveppum. Verðið var 6.500 krónur.
Ís
Ísinn kom beint úr pakkanum og var sæmilegur, en ég kunni hvorki við hina sterku bragðsósu né niðursoðnu ávextina, sem velja mátti um. Verðið á fyrri gerðinni var 600 krónur og 650 krónur á hinni síðari.
Kaffi
Kaffi á Halta hananum reyndist hlutlaust og sæmilegt. Verðið var 400 krónur.
Langur seðill
Matseðillinn á Halta hananum er óvenjulega langur. Fyrir utan pizzur, hamborgara og ýmsa smárétti má telja á honum tæplega 30 aðalrétti. Það er greinilega of mikill fjöldi fyrir svona lítinn stað, þótt margir réttirnir séu tilbrigði við sama stef.
Á matseðli dagsins eru tvær súpur og tveir aðalréttir. Sé valið af honum ætti tveggja rétta máltíð að kosta að meðaltali 4.300 krónur og 4.700 krónur, ef kaffi er meðtalið. Það er nokkuð hátt verð.
Á fastamatseðlinum var verð sex smárétta að súpum dagsins meðtöldum 2.200 krónur, 28 aðalrétta 4.400 krónur og ýmissa ísa í eftirrétt 600 krónur. Þriggja rétta máltíð af fastaseðli ætti því að kosta að meðaltali 7.200 krónur og 7.600 krónur að kaffi meðtöldu.
Í grófum dráttum má því segja, að Halti haninn sé í sama verðflokki og Skrínan, Askur og Esjuberg, dýrari en Matstofa Austurbæjar, Múlakaffi, Laugaás, Hornið og Brauðbær.
Matreiðslan á Halta hananum fær fimm í einkunn og umhverfi og andrúmsloft átta í einkunn. Þjónusta er ekki veitt, en fyrir þægilega afgreiðslu fær staðurinn aukaprik. Vegin meðaleinkunn staðarins er fjórir.
Jónas Kristjánsson
Vikan
