Íslenzka bloggið eflist að gæðum frá ári til árs. Magnið minnkar, því að fésbókin tekur við hversdagsbloggurum. Ég fæ mun meira út úr því að lesa blogg en greinar í blöðum. Í blogginu blakta mest þeir, sem hafa mest að segja. Margir bloggarar eru orðnir svo mikið lesnir, að innihaldið stýrir mati fólks á þeim. Álitið á bloggurum stjórnast ekki lengur af þeim, sem flokka þá, til dæmis í fúla á móti. Ekki þýðir lengur að afgreiða menn eins og Marinó G. Njálsson eða Pál Vilhjálmsson sem fýlupoka. Þótt ég sé ósammála þeim í flestu, les ég þá, hef mætur á þeim. Bloggið virkar sem skoðana-sía.
