Furðu notalegur staður
Matreiðslan á Esjubergi er orðin frambærileg, ef marka má heimsókn mína þangað í vor. Allur matur var að þessu sinni frambærilegur. Er það mikil breyting frá því, sem áður var, þegar ég nálgaðist Esjuberg með hálfum huga.
Esjuberg er furðu notalegur staður, þrátt fyrir stærðina og sjálfsafgreiðsluna. Umhverfið hefur batnað við aukna skilveggi og einkum þó við hinar miklu blómakörfur, sem standa á veggjum og hanga í loftum.
Ekki má gleyma barnahorninu, sem er hið rúmbezta og bezt útbúna, sem ég hef tekið eftir. Fyrir fjölskyldur með ungviði er allt annað líf að fara út að borða, síðan barnahorn komu til sögunnar í Esjubergi, Laugaási og Stillholti.
Verðið orðið hagstæðara
Bezta breytingin á Esjubergi er þó sú, að verðlagið er ekki lengur hið sama og á litlu milliverðstöðunum, sem veita fulla þjónustu, heldur nokkru lægra. Sú breyting var bráðnauðsynleg, en hefur enn ekki gengið nógu langt.
Á nýjum matseðli Esjubergs var meðalverð forrétta 31 króna, súpa 10 krónur, fiskrétta 48 krónur, kjötrétta 90 krónur, sæturétta 13 krónur. Þriggja rétta máltíð með víni og kaffi kostaði að meðaltali 140 krónur. Réttur dagsins með súpu kostaði að meðaltali 59 krónur.
Fyrir örlitlu hærra verð vildi ég þó heldur sitja við dúkað borð en vera í stöðugum viðskiptaferðum til að panta hjá kokkum og sækja mat á einum stað, tala við vínþjón á öðrum og borga við klingjandi kassa á hinum þriðja.
Eina þjónustan, sem veitt er í Esjubergi, er, að létt vín eru borin á borð. Enginn vínlisti er á staðnum, en með nokkurri fyrirhöfn tókst mér að komast að því, að tvö frambærileg hvítvín voru á borðstólum, Gewürztraminer og Wormser Liebfrauenstift. Rauðvínin láðist mér að skoða í gönguferðum mínum um salinn.
Salatborð í lagi
Kjúklingasúpa dagsins var fremur góð hveitisúpa með nokkrum kjúklingabitum og blönduðu dósagrænmeti. Humarhalar americaine voru meyrir, en bragðkæfðir í kryddsósu. Með þeim fylgdu hæfilega lítið soðin hrísgrjón.
Í salatvagninum var að þessu sinni hvítkál, ísberg, gúrkur, sítrónur, appelsínur, dósaananas, tvær amerískar sósur, léttsýrðar gúrkur, grænmetissulta og soðið rauðkál. Allt var þetta frambærilegt, en lítið var hugsað um að bæta í tómar skálar.
Franskar kartöflur, sem fylgdu ýmsum réttum, voru ekki góðar, allt of linar og þesslegar, að búnar væru til úr dufti.
Djúpsteiktar gellur voru ekki til að þessu sinni. Í staðinn var pantaður djúpsteiktur fiskur í hvítvínssósu. Bæði fiskurinn og hjúpurinn voru ágætir, en hjúpurinn þó of þykkur. Sósan var mild og góð og tiltölulega hveitilítil.
Svínakótilettur Calcutta voru þurrar og bragðlitlar, með fremur miklu fitulagi, bornar fram með mildri og góðri karrísósu út á hrísgrjón.
Kjúklingaborgari!
Kjúklingaborgari að hætti Esju reyndist vera hakkað kjúklingakjöt með skemmtilega mikið sýrðum gúrkum og hlutlausri salatsósu. Kjötið sjálft var bragðlaust og ætti því að höfða til hamborgaraliðsins.
Lambakótilettur voru mjög feitar, mikið grillaðar og mikið kryddaðar, fremur bragðdaufar, en sæmilega meyrar. Með þeim fylgdi sveppasósa úr hveiti.
Ofnsteikt lambalæri var hins vegar hæfilega feitt og tiltölulega lítið steikt um of. Með því var borin skemmtileg laukblanda og þunn og bragðgóð sósa, líkust soði.
Nautaplanksteik að hætti Esju reyndist vera pönnusteikt nautafillet, framreitt á trébakka með kryddsmjöri, grilluðum tómat og spergli. Tómaturinn var afhýddur, hæfilega lítið grillaður og bragðgóður. Spergillinn var úr dós. Kryddsmjörið hafði mjög svo eindregið sítrónubragð. Beðið var um kjötið hrásteikt og reyndist það vera miðlungi steikt, sæmilegt sem slíkt, en of piprað.
Að þessu sinni var matareinkunn Esjubergs sex, vínlistaeinkunn (með fyrirvara) sjö, umhverfiseinkunn sjö, auk tveggja aukaprika fyrir vínþjónustu. Sé matareinkunnin margfölduð með fimm, umhverfis- og þjónustueinkunnir með tveimur, koma út 55 stig af 100 mögulegum, eða einkunnin 5,5.
Jónas Kristjánsson
Vikan
