Rauð og grá rómantík
Fáir hafa enn tekið eftir, að Alex við Hlemm er orðinn einn hinna betri veitingasala borgarinnar, þótt hann sé enn nokkuð að baki hinum beztu. Staðurinn er hæfilega lítill, tekur aðeins um 32 manns í sæti í vinkillaga sal. Smæðin á drjúgan þátt í að gera salinn notalegan og matreiðsluna tiltölulega góða, vegna hóflegs álags á starfsliðið. Og á kvöldin er Alex nánast rómantískur, þegar hinir rauðu og dimmgráu litir innréttinganna flökta í kertaljósi og þögulum snúningi loftvifta.
Uppvafin og þung gluggatjöld eru rauð og svört. Grannir húsmunir eru dökkgráir og borðdúkar rauðir, á myrkgráum undirdúkum í hádeginu. Í gluggum er sægur pottablóma. Rauðar munnþurrkur eru úr pappír í hádeginu og taui á kvöldin. Grannir stálstólar eru þægilegir og ekkert mötuneytislegir að útliti. Parket er í gólfi og ljós viður í veggjum, þar sem hanga trúðamyndir eftir Kristján Hreinsmög.
Þjónusta er góð í Alex, bæði fagleg og geðsleg, svo sem við eigum raunar að venjast vítt um borg í þessum verðflokki og hinum hærri. Húsvín eru hér betur valin en annars staðar í landinu, því að hægt er að fá Gewürztraminer og Marqués de Riscal í glasatali. Að öðru leyti er vínlisti hússins fremur góður, miðað við íslenzkar einokunaraðstæður. Í boði eru Quinta do Noval púrtvín og Tio Pepe sérrí, Cantenac-Brown, Barthez de Luze, Riscal og Santa Christina rauðvín, svo og Senheimer Rosenhang, Kallstadter Kobnert, Gewürztraminer og Riesling Hugel hvítvín.
Sínýir seðlar dagsins
Eitt aðalsmerkja Alex er að hafa breytilega og fullnægjandi seðla dagsins í hádegi og að kvöldi. Þeir telja sjö rétti, þar af fjóra aðalrétti, tvo úr sjónum og tvo af landi. Á kvöldin er notaður fastaseðill til viðbótar. Í hádeginu er svo fastaseðill tólf smárétta, sumra heitra og annarra kaldra. Verð smáréttanna er tiltölulega lágt. Framboð þetta minnir nokkuð á danska hádegisverðarstaði og er þar ekki leiðum að líkjast. Þar mátti til dæmis sjá legna saltsíld, pönnuristaðan smokkfisk og reykta grálúðu.
Pönnusteiktur beitukóngur var skemmtilegur réttur, en dálítið seigur og minnti á smokkfisk. Hann var hvítlaukskryddaður og í fylgd gífurlegs magns af mildri Pernod-sósu, svo og sveppa, sem ekki voru ofsoðnir. Andalifur var sæmileg, dálítið gróf, borin fram í smjördeigshorni og með hveitilegri sérrísósu, sveppum og vínberjum. Léttristaður humar var sérstaklega ljúffengur, enda undurmeyr, borinn fram í miklu magni af bragðsterkri oregano-sósu. Rjómabætt trönukrabbasúpa var bragðmikil og góð. Rjómasúpa með fersku grænmeti var hins vegar hveitisúpa, en snarpheit og bjó yfir grískum feta, geitaosti.
Forréttunum fylgdu volgir heilhveitihnúðar með smjörkúlum. Á kvöldin kom hrásalat á undan aðalréttunum. Í síðustu heimsókn var það einfalt að grunni, en fól í sér sterkan geitaost rifinn og möndluflögur, sem gerðu það eftirminnilegt.
Miklar sósur og meðlæti
Steinbítur var mátulega soðinn og bragðgóður, en kúgaður í bragði af kryddi og sterkri sósu og í útliti af tjöldun þess, sem til var í eldhúsinu. Þar voru sveppir, gúrka, blómkál, hörpufiskur, sítróna, kartafla og seljustöngull, allt milt soðið. Pönnusteiktur karfi var mjög góður, meyr og bragðmildur, með sterkri sólseljusósu, lime, rósakáli, brokkáli, hvítum kartöflum og gulrótum, samanlagt allt of miklu meðlæti, en varfærnislega soðnu.
Koníakslegin kjúklingalifur með grænum pipar reyndist vera umfangsmikill smáréttur, snarpheitur og góður, en með allt of mikilli sósu og kraðaki af grænmeti, svo sem gulrótarstrimlum, sveppum, seljurótarstönglum og papriku.
Léttsteikt nautafillet var meyrt og gott, í fylgd sætrar sósu, en ekki kryddjurta og vínberja, sem boðað var í matseðli, heldur bakaðrar kartöflu, rósakáls, gulrótar og sveppa, hins staðlaða meðlætis allra kjötrétta kvöldsins. Pönnusteiktur lambahryggur var góður réttur, borinn fram sem falleg lambarif, fituskorin og meyr, með villibráðar-bragðsterkri trönuberjasósu og hinu staðlaða meðlæti. Pönnusteiktur svínahryggur salvíukryddaður var meyr og góður, í fylgd staðlaða grænmetisins, nema hvað soðnar perusneiðar komu í stað bökuðu kartöflunnar.
Grískur geitaostur
Innbökuð dalayrja í smjördeigsbollu var mjög góð og bjó yfir andstæðu sterkrar sósu og milds osts. Rjómaís á kanilkökubotni með mildri Madeira-sósu og ýmsu skrauti var góður eftirréttur. Sérgrein staðarins var svo innfluttur feta, geitaostur frá Grikklandi. Ostkúlan var húðuð möndluflögum og djúpsteikt, í fylgd berjahlaups í paprikuhulstri. Þetta var bæði óvenjulegur og mjög góður réttur. Kaffi var sæmilegt, vel heitt, en dauft, borið fram með konfekti.
Miðjuverð þriggja rétta máltíðar með kaffi, en án víns, er 1.945 krónur að kvöldi og 1.702 krónur af dagsseðli í hádegi. Það er fremur hátt verð, en er ekki í hæsta kanti og býður margvíslegt fyrir peningana. Af smáréttaseðli í hádeginu er meðalverð súpu, aðalréttar og kaffis afar hagstætt, 700 krónur.
Jónas Kristjánsson
Dæmigerður kvöldseðill
560 Pönnusteiktur beitukóngur með pernod og hvítlauk
370 Trjónukrabbasúpa bætt með rjóma
780 Pönnusteiktur karfi með fersku dilli og lime
820 Smjörsteikt smálúðuflök með kræklingi og karrí
970 Pönnusteiktur svínahryggur með peru, rúsínum og sage
1310 Léttsteikt nautaframfillet með kryddjurtum og vínberjum
410 Innbökuð dalayrja í smjördeigi
Hádegisseðill
430 Sérrílegin andalifur í smjördeigshorni
295 Rjómasúpa með sveppadúett
740 Steinbítssteik með hörpuskel, tómati og hvítlauk
770 Gufusoðið heilagfiski og silungs-soufflé með dillsósu
960 Pönnusteiktur svínahryggur með humarhala í rauðvínssósu
920 Heilsteikt kjúklingabringa með sítrónusósu
395 Pönnulöguð ostaterta með ávaxtasósu
DV
