Ásta Ragnheiður Jóhannesdóttir forseti er Alþingi til skammar. Hún er komin þar langt upp fyrir getu sína. Á í útistöðum við þingmenn út af venjulegu orðalagi. Og kærir mótmælendur fyrir að verða fyrir ofbeldi starfsmanna Alþingis. Hún er dæmi um sjúkleikann, sem hrjáir Alþingi. Þarna eru gamlar vofur, sem skilja ekkert í nútímanum og horfa óttaslegnar út um gluggana. Stofnun á undanhaldi þarf að hafa öflugan þingforseta, sem dregur úr vanda, sem alltaf hlýtur að koma upp. Enginn er sá vandi, að hann verði ekki verri, þegar Ásta Ragnheiður kemur að honum. Hún á að fást við einfaldari hluti.
