Mér kemur ekki á óvart, að eigandi næturklúbbsins Goldfinger gefi hluta gróðans til safnaðar Krossins. Ekki heldur, að til skamms tíma gaf hann slummur til uppeldisheimilisins Byrgisins. Leyniþræðir milli ofstækisfulls kristindóms, kjöltudans súlnameyja og sadó-masókísks uppeldis óreglusamra kvenna ungra. Mér finnst frábært að sjá þetta heilaga bandalag Gunnars Þorsteinssonar í Krossinum, Guðmundar Jónssonar í Byrginu og Ásgeirs Þórs Davíðssonar á Goldfinger. Guðspjallamaðurinn Jóhannes, markgreifinn af Sade og soldán Miklagarðs í einni sæng. Veruleikinn er skrítnari en skáldsagan.
