Vandinn við loforð Framsóknar er, að ekki er hægt að efna það. Ekki er bara erfitt að efna það, heldur er líka erfitt að ljúga sig út úr því. Sigmundur Davíð gefur kost á öðrum aðferðum við millifærslu, en pólitískir viðmælendur hans finna enga lausn heldur. Það er botn íslenzks lýðræðis, þegar kjósendur hafa samþykkt loforð, sem engin leið er að efna. Þótt voðalegir útlendingar, sem af hagkvæmnisástæðum eru kallaðir hrægammar, vilji slá af kröfum, verða ekki til peningar. Ofurskuldir verða bara minni. Einfaldara er að hámarka ruglið, láta Frosta prenta verðlausa seðla villt og galið og senda okkur?
