Stundum er ég einn, konan á pólitískum fundum og ég nenni þá ekki að elda. Matstaðir henta einstæðingum misjafnt, hótelsalir eru undantekningarlaust góður bakgrunnur. Ég fer ekki á skyndibitastaði og mér finnst hótelsalir of dýrir, þegar ég hef ekkert tilefni annað en letina. Flestir aðrir staðir henta betur pörum eða fleira fólki saman. Ég kann vel við Kínahúsið og Þrjá Frakka, en það eru ekki staðir fyrir einstæðinga. Þá hef ég helzt hallazt að Pottinum og pönnunni í Nóatúni. Þar er alltaf fínn fiskur dagsins með salatborði og vali milli tveggja súpa á 2.400 krónur.
