Íslendingar eru innræktuð ómenni. Þrælalýður, sem hefur látið sýslumenn lemja sig svipum og prestana nauðga sér út undir vegg öldum saman. Væri hér í landi alvöru þjóð, til dæmis Frakkar, væri fólk ekki að nöldra í bloggi og fésbók. Hér væri búið að leggja tuttugu manns undir fallöxina, reka alla auðbófa til aflandseyja, frysta eigur þeirra, afhenda fólkinu fiskiskipin, hafa embættisbófa til sýnis í húsdýragarðinum. Búið að þekja Stjórnarráðið, Hæstarétt og Seðlabankann úr kúaskítsdreifurum. Landið yrði á augabragði forríkt eins og Frakkland varð eftir frönsku byltinguna. Alvöru ríkisstjórn héldi til og ynni í tjöldum á Austurvelli.

Íslenzka þjóðin er besta, fyndnasta og afslappaðasta þjóð í heimi. Bófakjósendur kjósa hér bófaflokka til að stjórna landinu í þágu ofurbófa fjármála. Mestur hluti þjóðartekna er afhentur ofurbófum framhjá hagtölum. Allt byggist þetta á bófakjósendum, sem nú hafa í kosningum falið þremur pólitískum bófaflokkum að sjá um frekari þróun þessa séríslenzka hagkerfis víðtæks þjófnaðar. Er ferðabransinn hrynur, mun rísa hér ný þjóðarauðlind. Hún felst í að bófakjósendur verða klæddir upp á skrípó og hafðir til sýnis sem bófaþjóðin, sem fól pólitískum bófum að sjá um, að fjárhags-bófar einir njóti þjóðarauðsins. Undir forustu Vinstri grænna! 😆

Frásögn Fréttablaðsins af skattsvikum Kristjáns Vilhelmssonar kvótagreifa sýnir yfirgengileg forréttindi ríkra fram yfir fátæka. Hann telur ekki fram árum saman, án þess að Skattrannsóknastjóri geri neitt. Þegar hún loksins fer að fálma inn í málið, fær Kristján bara brot af sektum fátæklinga. Stéttaskipting ofurríkra og fátækra er að nálgast fullkomnum hér á landi. Ríkir koma fjármagnseigum sínum úr landi afskipta- og átölulaust og borga helmingi minni tekjuskatt en fátækir. Svo fílósóferar Viðskiptablaðið, að hinir ríku hljóti að flýja land, ef hreyft sé við þessu úldna kerfi. Á sama tíma eru pólitísku bófaflokkarnir að semja um ríkisstjórn.

Flókin ferð Katrínar Jakobsdóttur um vígvöll stjórnarmyndunar hefur ekki verið gerð mér skiljanleg. Fleiri eru kjaftstopp. Ein skýring er, að hún þurfi að gera Ingu Sæland og Þorgerði Katrínu húsum hæfar í heimi vinstra fólks, sem tönnlast á, að Inga sé ómöguleg og bak við hana sé einhver Magnús beint frá Kölska. Slíkir einblínendur á hælisleitendur þurfi að koma inn í hausinn hjá sér, að verri en Inga séu Panama-prinsarnir Bjarni og Sigmundur Davíð, svo og bófaflokkur Bjarna.  Það sé semsagt verið að mýkja háværustu vargana í vinstri flokkunum fyrir síðari stjórnarviðræður við Flokk fólksins og Viðreisn. Dauft vona ég enn, að svo sé.

Játa, að ég er skák og mát. Fyrst myndar Katrín vinstri stjórn með Sigurði Inga. Að málefnum fullræddum og almennri gleði segir hann: „Allt í plati.“ Þá reynir hún að mynda íhaldsstjórn með Sigurði Inga og Bjarna Ben. Strax er farið að rífast um, hver megi vera forsætis. Málefnin skipta litlu. Kannski er þetta allt bara einhver leikhúsfarsi: „Katrín myndar stjórn með hinum eða þessum.“ Flest fólk er bara kjaftstopp og ég er hér með að verða það líka. Betra er að snúa sér að mat og veitingahúsum eða jafnvel útlöndum, sem fáir Íslendingar nenna að lesa um. Plottin og pælingarnar eru stjarnfræðilegri en var í Vatíkaninu í gamla daga.

Þegar Katrín Jakobsdóttir var að reyna að mynda svokallaða vinstri stjórn, fór allur tíminn í málefni. Hvaða flokkur yrði að gefa eftir hvaða mál. Ekkert var byrjað að ræða um ráðherrastóla, þegar viðræðurnar flosnuðu upp af óskiljanlegri ástæðu. Nú þegar hún er að ræða við gamla Fjórflokkinn um íhaldsstjórn, er byrjað að rífast um, hver eigi að vera forsætis. Segir allt sem segja þarf um gæðamuninn á þessu tvenns konar mynztri. Annars vegar var verið að tala um brýnar breytingar og hins vegar er verið að tala um stóla. Ef niðurstaða fæst úr þessari lotu númer tvö, munu Vinstri græn veslast upp. Rétt eins og Björt framtíð og Viðreisn gerðu.

Íhalds-breytinga ásinn virðist vera orðinn mikilvægari í pólitíkinni en vinstri-hægri ásinn. Önnur tilraun Katrínar til stjórnarmyndunar snýst um stjórn Vinstri grænna, Framsóknar og Sjálfstæðis. Allt eru þetta íhaldsflokkar frá vinstri kanti yfir í hægri kant. Katrín vill Samfylkinguna með. Þá er þar saman kominn sjálfur Fjórflokkurinn í allri sinni dýrð, sem til skamms tíma deildi kjósendum sín á milli. Fyrsta alvöru fjórflokksstjórnin er fyrsta alvöru íhaldsstjórnin, geri aðrir betur. Í andstöðu verða þá Píratar, Viðreisn, Miðjan og Fólksins, flokkar breytinga. Voru kjósendur að biðja um þetta, staðfestu í stöðnun? Sennilegast.

Skil sjálfur ekki og get því ekki útskýrt, hvers vegna Katrín Jakobsdóttir ræddi ekki líka við Ingu Sæland og Þorgerði Katrínu um aðild flokka þeirra að stjórn hennar. Þetta eru ekkert hættulegar konur né eru flokkar þeirra hættulegir. Inga er að vísu róttæk, en það er málefnaleg róttækni. Þorgerður er að vísu hægri sinnuð gegn pilsfaldarekstri í vinnslu búvöru. Eru ekkert flóknari samningamál en sambúð Vinstri grænna með Sjálfstæðisflokknum. Í ferli liðinna daga hljóta að felast einhver mistök, sem ekki hafa verið upplýst. BCFPSV er svo augljós og auðveld stjórnarmyndun, að nauðsynlegt er að upplýsa, hvernig hún klúðraðist.

Píratar, Miðflokkurinn og Flokkur fólksins þykja ekki ákjósanlegir félagar í fjölflokkastjórnum til vinstri eða hægri. Komið er í ljós, að Framsókn hugnast ekki að taka tvo síðarnefndu inn í stjórnarviðræðu og er þar á ofan efins um eins manns meirihluta með Pírötum. Er þá vísað í frumhlaup Björns Leví, sem hann dró síðan til baka. Á sama tíma hefur komið í ljós, að Sjálfstæðis er ekki heldur hrifinn af Miðflokknum og Flokki fólksins. Telur þá vera óróaöfl. Þess vegna reyna Vinstri græn og Framsókn að ná langsum íhaldsstjórn frá vinstri til hægri með samstarfi við Sjálfstæðis. Bófarnir verða áfram með puttana við stjórnvölinn.

Hægri flokkar töpuðu kosningunum, en vinstri flokkar náðu ekki meirihluta. Ekki tókst að mynda slíka ríkisstjórn með Framsókn. Nýir flokkar Sigmundar og Fólksins skekktu myndina. Sjálfstæðisflokkurinn reynir efalaust að mynda stjórn með þeim og Framsókn. Útlit er fyrir frekar ósamlynda ríkisstjórn eftir langvinnt þjark. Þar sem Framsókn sleit viðræðunum, horfir dæmið þannig við, að hún hyggist ná sáttum við Miðflokk Sigmundar. Það verður skrautleg sátt og skrautleg stjórn með tveimur Panama-prinsum. Kjósendur verða næst að gera upp við sig, hvernig stjórn þeir vilja. Ekki mun lengi duga að niðurstöður kosninga verði endurtekið patt.

Þurfum enga einkabanka á borð við þá, sem settu Ísland á hausinn 2008. Við þurfum hálfopinbera banka í líkingu við Sparisjóð Þingeyinga. Eða öllu heldur eins og þýzku Sparkassen, sem eru einn í hverju landi þýzka sambandsríkisins. Bara senda tvær konur þangað til að taka út regluverk sparikassanna þar og þýða á íslenzku. Sparisjóðir án hluthafa, sjálfseignarfélög eða í eigu sveitarfélaga, ríkis og lífeyrissjóða. Þar leggur fólk inn laun sín og lítil fyrirtæki veltu sína. Enginn ætlar sér að gleypa heiminn. Ekkert bankabrask í hlutabréfum verður leyft, allra sízt erlendis. Enginn bankamaður fær að koma nálægt neinu nema kaffivélinni.

Við þurfum að snúa við auknum stéttamun. Þurfum aftur auðlegðarskattinn, sem var lagður niður. Þurfum aukna auðlindarentu af öllum auðlindum lands og sjávar, af aflakvóta, af ferðaþjónustu og af orkufrekum iðnaði. Þurfum að færa þetta fé til almennings. Með því að hafa heilsuþjónustu og menntaþjónustu ókeypis. Með því að hækka ellilaun, örorkulaun og veikindalaun. Með því að gera ungu fólki kleift að eignast ódýrar smáíbúðir. Þurfum að stöðva skattsvindl, hækkun í hafi og falið þýfi í skattaskjóli aflandseyja. Máske þurfum við að færa yfir hundrað milljarða á ári með slíkum aðferðum samanlögðum. Og helzt þurfum við að eyða bófaflokknum.

Oflækningar valda því, að einkarekstur reynist verða dýrari en ríkisrekstur í heilbrigðiskerfinu. Læknar setja upp færibandavinnu kringum dýrt tæki og moka síðan sjúklingum í gegn. Skattgreiðendur borga þetta eins og Landspítalann. Sjúkratryggingar Íslands eru sjálfvirk greiðsluvél fyrir einkarekstur. Klippir féð af rekstrarfé Landspítalans. Búnir eru til biðlistar, sem kalla á frekari einkarekstur. Kerfið er ekki lengur norrænt, heldur stefnir á ofurkostnaðinn í heilsumálum Bandaríkjanna. Sama er að segja í skólunum, Hraðbraut fór mjög illa, einnig Áslandsskóli, Keilir og fleiri. Einkarekstur er ávísun á aukin útgjöld.

Flokkarnir í stjórnarmyndun eru næstum sammála um ýmis brýn mál, sem skipta okkur máli. Fremst er auðvitað, að halda bófaflokknum frá ríkisstjórn eitt kjörtímabil. Næstfremst er að fjármagna opinbera heilsukerfið miklu betur. Hægt verður að opna fleiri skjöl og opna fleiri fundi fyrir almenningi. Ennfremur færa skattaþyngd frá fátækum til ríkra og afturkalla rán á tekjum gamlingja. Í ýmsum öðrum málum eru skoðanir einfaldlega of ólíkar til að sætta. Til dæmis aðildarviðræður við Evrópu og ný stjórnarskrá. Mál í sáttaferli eru hins vegar nógu mörg og mikilvæg til að ná auðveldu samkomulagi um þessa nýju ríkisstjórn Katrínar Jakobsdóttur.

Í stjórnarandstöðu höfðu Píratar nokkur áhrif til langs tíma. Í stjórn hafa þeir meiri áhrif. Ekki er samt hægt að ætlast til, að áhrifin séu meiri en sem nemur þingstyrk. Geta þá aðeins staðið við loforðalistann, að þeir fái meirihluta. Því verða Píratar að sætta sig við, að lítill hluti málefna þeirra fái hljómgrunn í samsteypu. Þeir hafa þegar gefið eftir þjóðaratkvæði um framhald Evrópuviðræðna. Ný stjórnarskrá er ekki líkleg til að hafa mikinn framgang í samstarfinu. Þannig er pólitíska lífið. Píratar geta komið ýmsum málum fram, en verða að sætta sig við, að annað sitji eftir. Pólitík er kaup og sala milli flokka á málefnum.