VG er spurningamerki helgarinnar. Er flokkurinn vinstri flokkur eða íhald? Er hann kerfisflokkur eða breytingaflokkur? Stefnir hann að því að róa fólk niður eða efla vitund þess um þjófræðið íslenzka? Talsmenn flokksins hafa ekki hjálpað til um helgina. Neita að svara spurningum um afstöðu til nýrrar stjórnarskrár, þjóðareignar auðlinda og ýmis kerfislæg viðhorf. Ítreka, að flokkurinn gangi óbundinn til kosninga. Flokkurinn er með 30% fylgi samkvæmt nýjustu könnun. Samanlagt með Sjálfstæðisflokknum gera það 53%, hreinan meirihluta. Flokkurinn, sem gæti verið kjölfesta vinstri stjórnar, er sjálfur með allt opið til hægri.

Almannatenglar bófaflokksins velta fyrir sér, hvort ekki sé hægt að finna góða kosningabombu. Stjórnarslitin og perravinamálið klúðruðust hjá ráðherrunum og „kletturinn í hafinu“ fær litlar undirtektir. Þá verður almannatenglunum hugsað til mosku-útspils Framsóknar rétt fyrir síðustu borgarstjórnarkosningar. Birni Bjarnasyni hefur verið att á foraðið til að kanna dýpið. Hann leggur til, að Sjálfstæðisflokkurinn taki upp stefnu Flokks fólksins í málum hælisleitenda.  Líklegt er, að bófarnir geti skafið eitthvað af fylgi Ff. Slíkt fólk er næmt fyrir innistæðulausum loforðum, sem engum sjálfstæðismanni dettur í hug að efna.

Vinstri græn hafa leyst Sjálfstæðis af sem meint kjölfesta stjórnmálanna. Eftir kosningarnar verða allir, sem vilja, búnir að sjá, að Sjálfstæðis er eitraður. Allir flokkar, sem fara í samstarf við hann, fölna og deyja, að þessu sinni Björt framtíð og að hálfu leyti Viðreisn. Við höfum séð þetta áður. Sjálfstæðis er baneitraður bófaflokkur fyrir siðblindingja. Vinstri græn eru annars háttar flokkur, samt flókinn. Þar hafa femínistar tekið mest völd og Steingrímur Joð kominn á hliðarspor með sínar fabrikkur og kvótagreifa. Píratar og Samfylkingin eru kjörnir samstarfsaðilar, einnig Flokkur fólksins með gamlingja og fátæka.

Vinstri græn eru stærsti flokkur landsins með 30% fylgi samkvæmt skoðanakönnun Félagsvísindastofnunar. Sjálfstæðisflokkurinn er áfram með 23% og verður þess vegna væntanlega úti í myrkrinu við myndun ríkisstjórnar. Framsókn hefur 11% fylgi, en geldur ákafra slagsmála stuðningsliðs og andstæðinga Sigmundar Davíðs, sem seint hættir að valda vandræðum. Flokkurinn er því ekki vænlegur aðili í ríkisstjórn. Píratar hafa 10% stuðning, sem er marktæk minnkun. Síðan kemur Flokkur fólksins með 9% fylgi, sem er næsta óbreytt staða. Þá koma loksins Samfylkingin með 8% fylgi og Viðreisn með 6% fylgi. Allt stefnir í samstjórn Vinstri grænna með Pírötum, Flokki fólksins og einum flokki að auki. Gott mál.

Í kosningunum verður unnt að losna við óróaafl íslenzkra stjórnmála. Losna við bófaflokkinn, sem leikur hlutverk stjórnmálaflokks. Sjálfstæðisflokkurinn er engin kjölfesta. Hann er pólitískur armur sundurlyndisafls þess eina prósents, sem hirðir allan arðinn af puði þjóðarinnar. Í samsteypustjórn hagar hann sér eins og hann einn ráði öllu. Aðrir ráðherrar mega dunda í út/inn pappírum sinna ráðuneyta, en bófarnir einir mega taka alvöru ákvarðanir. Því talaði Bjarni Ben eins og heilbrigðisráðherra væri og Proppé fékk engu að ráða. Vegna frekju og yfirgangs Sjálfstæðisflokksins sprakk stjórnin eins og aðrar stjórnir flokksins.

Vel er hægt að hugsa sér fjögurra flokka stjórn undir forustu Vinstri grænna. Þar mundu verða Píratar, Flokkur fólksins og Samfylkingin með samtals um 40 þingmenn og nægan meirihluta. Þessi stjórn mundi endurreisa velferðar- og heilsukerfið og setja upp fjármögnunarkerfi fyrir litlar íbúðir. Um þetta eru þessir flokkar sammála. Þeir geta farið yfir nýju stjórnarskrána og hugsanlega gert breytingar að góðra manna yfirsýn. Kvótakerfið og uppboð veiðileyfa er mál, sem margir flokkanna mundu styðja. Afnám leyndarhyggju og opin stjórnsýsla er annað sáttarefni. Við getum eftir mánuð innleitt sólskin í stað bófamyrkurs.

Katrín Jakobsdóttir telur ranglega, að nú sé í gangi pólitík eins og hver önnur pólitík. Unnt sé að segja Vinstri græna óbundna af vali á samstarfsflokkum. Það er gömul klisja um, að flokkurinn geti hugsað sér að vinna með Sjálfstæðis eftir kosningar. Sjálfstæðis er ekki pólitískur flokkur. Hann er pólitískur armur hagsmunaafla, sem lifa á að stela árlega hundrað milljörðum króna af þjóðinni með hækkun í hafi. Sjálfstæðisflokkurinn er einfaldlega bófaflokkur. Enginn alvöruflokkur getur farið í kosningabaráttu með óbundið val um samstarf við bófaflokk að kosningum loknum. Svoleiðis gerir maður einfaldlega ekki, Katrín.

Ótrúlega margt sjálfstæðisfólk kvartar við mig yfir að vera hatað. Af hverju hatar fólk okkur, segir það. Eins og Bandaríkjamenn spyrja um þjóðir, sem þeir hafa ráðizt á. Ég hef ekki fundið fyrir þessu áður. Fyrir síðustu kosningar voru sjálfstæðismenn stoltir sem fyrr. Nú ganga sumir þeirra með veggjum af hræðslu við að vera ávarpaðir um pólitík. Þetta eru alger veðraskil. Sjálfstæðisfólki líður eins og minnihlutahópi. Ég svara þeim öllum og segi: Það stafar af, að þið eruð bófar í bófaflokki. Þið stelið hundrað milljörðum króna á ári í alls konar hækkun í hafi. Kominn er tími til, að þið flýið, áður en ykkur verður ólíft.

Guðlaugur Þór Þórðarson skaðar málstaða Íslands erlendis með því að opna munninn og þvæla um ekkert. Einn af mörgum pólitíkusum, sem er bara til heimabrúks. Í utanríkisráðuneytinu þarf að vera ráðherra, sem er inni í sögu og efni mála. Hann hefur sent um allan heim þá kenningu, að John Savile málið brezka líkist ekki frægum málum tveggja barnaperra. Savile naut skjóls hjá kerfinu eins og íslenzku perrarnir. Því er sjálfsagt að bera þessi mál saman. Útlendingar hafa gott af að frétta, að sumt af ástandinu hér líkist ástandinu í öðrum löndum, þar sem valinkunnir menn reyna í spreng að halda andlitinu fram í rauðan dauðann.

Katrín Jakobsdóttir tók undir tillögu Bjarna Benediktssonar um stjórnarskrá á þremur kjörtímabilum, tólf árum. Skil ekki, hvernig henni dettur þetta í hug, einmitt þegar vegur Bjarna stefnir út í mýri. Er nokkurn veginn það sama og að fleygja málinu ofan í skúffu. Ekki getur verið, að fyrirhugað samstarf þessara tveggja íhaldsflokka feli í sér óskhyggju um stuld á þjóðarauðlind hafsins. Ef þetta er hugmynd vinstri grænna, má vinstra fólk gæta sín í kosningunum. Vinstri græn eru spurningamerki á fleiri póstum. Nauðsynlegt er, að flokkurinn greini frá því, hvaða fleiri ógnandi beinagrindur hann hefur í rykföllnum skápum sínum.

Brynjar lenti í því strákurinn að skrifa rustalega gegn þeim, sem ömuðust við stjórnsýslu Sigríðar. Sigríður lenti í því strákurinn að ganga berserksgang við að leyna gögnum og leka til Bjarna. Bjarni lenti í því strákurinn að velja sér óheppilegan föður, Benedikt. Benedikt lenti í því strákurinn að lofa og prísa barnaníðinginn. Barnaníðingurinn lenti í því strákurinn að nauðga barni daglega í mörg ár. Já, strákar eru nú alltaf strákar, það er meinið. Þeir lenda stundum í að æsa upp femínista. Nútíminn er bara svona, erfiður fyrir hressa stráka. Þeir lenda því stundum í því að vera sakaðir um að fara á svig við góða siði.

Sé enga kosningabaráttu hafna. Sjálfstæðisflokkurinn hefur átt sviðið í nokkra daga og farið illa út úr því. Það er ósigur að geta ekki haldið saman hægri sinnaðri hagsmunagæzlu. Stjórnarandstaðan fer rólega af stað. Kannski telur hún, að sjálfstortíming Sjálfstæðis nægi. Svo ört dúndrar hann niður vinsældalistana.

Vinstri græn þurfa að gera meiri grein fyrir sér. Eru þau alþýðuvinir eða vinir kvótagreifa og álgreifa í réttu kjördæmi? Eru þau sérhæfð í leynimakki eins og eftir síðustu kosningar? Eru þau meira íhald en vinstri og hvar er þetta græna? Mér er sagt, að helzt vilji þau samstarf gömlu og gamalkunnu kerfisflokkanna.

Þegar Vinstri græn eru komin upp að hlið Sjálfstæðisflokksins, hrynur kenning þess síðari um ringulreið. Hrædda, gamla fólkið getur alveg eins hallað sér að Vinstri grænum. Þarna getur orðið flekahlaup á mánuði. Og þá er Sjálfstæðis búinn að vera sem martröð á þjóðfélaginu. Það er forsenda þess, að þjóðfélagið batni. Búast má við, að kringum 5% flokkarnir, Björt framtíð og Viðreisn, eigi bágt í tveggja turna keppni. Gætu fallið af þingi. Óvíst er, hvort Flokkur fólksins ræður úrslitum um stjórnarmyndun. Sterk staða Vinstri grænna verður miklu meiri áhrifavaldur um, hvers slags meirihluti kemur út úr kosningunum.

Hér eru tölur Fréttablaðsins, Stöðvar 2 og Vísis. Mér sýnast þær sennilegri en tölur Zentrum í morgun. Vinstri græn að verða stóri flokkurinn.

23,0% Sjálfstæðisflokkur
22,8% Vinstri græn
13,7% Píratar
11,-% Flokkur fólksins
10,-% Framsókn
7,-% Björt framtíð
5,-% Samfylkingin
5,-% Viðreisn

Rétt er hjá Bjarna Ben að gera hinn sterka flokk að kosningamáli Sjálfstæðis. Klettinn í ólgusjó, hinir séu bara sker. Þetta er efnislega kolrangt, en selur samt, því að hálf þjóðin er í eðli sínu hrædd. Hrædd við breytingar, hrædd við öll frávik frá fyrri aðstæðum. Hluti þessa hóps finnur skjól hjá kvölurum sínum, sem gæta hagsmuna stóreignafélaga. Sker niður velferð og spítala, sem minnsta fólkið þarf mest á að halda. Í stað öryggis í skjóli velferðar kann þetta fólk betur að meta hlýjuna, sem stafar út um gluggana frá arni auðvaldsins. Það er ungt og leikur sér, segir gamla fólkið, þegar unga auðvaldið kúkar í öskutunnur.