Borgarstjóraefni bófaflokksins er ekki söluvara. Hans aðalmál er fagurt mannlíf í þéttbýlli Örfirisey. Þar á hann lóðir, sem hann hyggst koma í hátt verð. Hann á víðar lóðir, sem hann hyggst gera verðmætar í borgarpólitíkinni. Eyþór er bara billegur braskari, svo sem sést langar leiðir. Langtum lakari en forverar hans í oddvitastöðunni. Hann fær þau 25%, sem bófarnir féllu í, þegar kjósendur áttuðu sig á glæpahneigð flokksins. Lægra kemst xD ekki, nema hægt og bítandi, þegar öldruð og ofsótt flokksfífl deyja smám saman út. Lága fylgið á ekki að duga flokknum til neinna valda, en ýmsir flokkar girnast enn hlutverk greifahækjunnar

Fjórtán flokkar hafa hótað aðild að borgarstjórnarkosningunum í Reykjavík í vor. Meira framboð en eftirspurn. Kannanir lofa nýlegum flokkum ekki góðu. Segja sex-átta flokka af fjórtán ná inn fulltrúum. Flokkur fólksins og Framsókn komast varla á blað. Ekkert sést heldur til Alþýðufylkingarinnar og Sósíalistaflokksins, né heldur til Íslenzku þjóðfylkingarinnar, Höfuðborgarlistans, Frelsisflokksins og Kvennaframboðsins. Sumir þeirra kunna að ná framgangi á kostnað gömlu flokkana og annarra flokka, sem hafa náð fótfestu. Kraðak verður í kosningabaráttunni. En kjósendur þurfa bara að átta sig á á, að eitt er stefna, en verkin ein tala. Samanber VG.

Engum er lengur treystandi. Íhaldsstjórnin í Bretlandi kenndi Pútín um tvöfalt morð í Bretlandi. Engin gögn voru birt því til stuðnings. Ýmsir létu þó ginnast til trúgirni. Þar á meðal ríkisstjórn Íslands, sem neitaði að senda fulltrúa sína á íþróttamót í Rússlandi. Komið er í ljós, að hin myrtu feðgin eru sprelllifandi. Styrjöldin í Sýrlandi ætti líka að vara fólk við trúgirni. Fullyrt sitt á hvað, hverjir noti eitursprengjur og hvort þær séu yfirleitt notaðar. Traustið er týnt. Nató margstaðið að lygum og líka vestræn stórveldi. Hér á landi laskaðist traust verulega, þegar Vinstri græn, þvert ofan í loforð, fóru í stjórn með bófunum. Allt lífið er lygi.

Ný könnun sýnir meirihluta borgarstjórans fallinn. Samfylkingin með Vinstri grænum og Pírötum með alls 11 af 23 borgarfulltrúum. Speglun ríkisstjórnarinnar  með Sjálfstæðisflokknum, Framsókn og Vinstri grænum næði samt ekki nýjum meirihluta. Viðreisn gæti valið, með hvorum hópnum hún vildi standa, og þannig búið til 13 fulltrúa meirihluta. Flokkur fólksins, Framsókn og Miðflokkurinn gætu í staðinn hver um sig myndað 12 fulltrúa meirihluta með hvorum hópnum sem er. Þá er ekki gert ráð fyrir, að Sósíalistar eða Kvennaframboðið næðu fulltrúa. Það er þannig ljóst, að rétt fyrr kosningar er allt í óvissu um næsta borgarmeirihluta.

Miðflokkur Sigmundar Davíðs er klofningur úr Framsóknarflokknum og Viðreisn er Evrópuklofningur úr Sjálfstæðisflokknum. Flokkur fólksins kennir ekki aukinni stéttaskiptingu um fátæktina, heldur hælisleitendum. Mun hlaupa í faðm auðgreifa, þegar til kastanna kemur. Vinstri græn hafa alltaf stutt auðgreifana. Þessir sex flokkar hafa meirihlutafylgi í Reykjavík og á landinu öllu. Þess vegna er þjóðin í kreppu milli auðgreifa annars vegar og valdalauss almennings hins vegar. Þjófar og aðrir bófar munu áfram stefna að aukinni stéttaskiptingu og einkavinavæðingu. Þessir sex flokkar standa í vegi framfarabrautar og óska alls þorra þjóðarinnar.

Þrátt fyrir hræringar í pólitík sýna skoðanakannanir svipaða stöðu og í síðustu borgarstjórnarkosningum. Samfylkingin og Sjálfstæðisflokkurinn standa í stað, Píratar og Vinstri græn auka fylgið á kostnað Bjartrar framtíðar gnarrista. Nýir flokkar sýna ekki enn marktækt fylgi, helzt Miðflokkur Sigmundar Davíðs, en síður Flokkur fólks Ingu Sæland. Sjálfstæðisflokkurinn gæti náð meirihluta í borginni með aðstoð Vinstri grænna, Viðreisnar og Miðflokks. Kúvending Vinstri grænna í landsmálum opnar fyrir þann kost. En vinni Samfylking og Píratar einn fulltrúa, er kominn tveggja flokka meirihluti. En hvar eru Sósíalistar Gunnars Smára?

Geir Haarde fékk sinn væga landsdóm, sem var staðfestur af Mannréttindadómstóli Evrópu. Afplánaði síðan á lögfræðistofu og verðlaunaður með sendiherraembætti í Washington. Ætla mætti, að nóg væri búið að hossa þessum miður hæfa hrunverja. Nei, aldeilis ekki. Sjálfstæðisflokkurinn, Miðflokkur Sigmundar Davíðs og Flokkur fólksins, það er Ingu Sæland, hafa lagt fram þingmál um, að alþingi biðji Geir afsökunar á kárínum hans. Fyrir utan að vera hlægilegt þingmál, er það sönnun þess, að smáflokkarnir tveir eru undir pilsfaldi bófaflokksins. Inga Sæland hafði áður greitt atkvæði gegn háskatti auðgreifa. Þetta eru allt þénarar auðgreifanna.

Ég sé eftir Birgittu. Framganga hennar á sínum tíma togaði mig til fylgis við Pírata. Þar var í fyrsta sinn kominn alvöruflokkur fyrir mig. Mér sárnar höstug orð hennar í kveðjunni. Skil þó, að fólk með yfirburði á erfitt með sætta sig við meðaljóna kringum sig. Þannig verður það líka, þegar Gunnar Smári fer á þing með venjulegu fólki. Ég viðurkenni líka, að Birgitta kemur að gagni, þótt hún verði á flandri milli ráðstefna um allan heim. En ég hef líka tekið eftir, að í forustu Pírata hefur fólk komið í fólks stað. Án Birgittu hefur þingflokkurinn átt sitt öflugasta skeið og er á uppleið í fylgi. Píratar eru komnir til vera. Lengi enn.

Bófaflokkurinn ræður framvindu kjarasamninga við ljósmæður, þótt Svandís Svavars sé ráðherra málaflokksins. Bjarni Ben hefur sína menn alls staðar í kerfinu, þar með talin Reykjavík og samninganefnd sveitarfélaga, þótt Dagur sé borgarstjóri formlega séð. Frægasta dæmið um völd embættismanna íhaldsins er Steingrímur Ari í Sjúkratryggingum, sem einkavæðir sjúkraþjónustu með að skera niður Landspítalann. Það er eins og með vegina, ákveðið er fjármagn til þeirra, en fjármálaráðuneytið framkvæmir ekki fjármögnunina. Svo einfalt er það. Ríkisstofnanir eru sveltar til að rýma fyrir síðari einkavinafjármögnun. Rústun innviða er orðið náttúrulögmál.

Eins og víðast í heiminum ríkti hér karlaveldi fram á síðustu ár. Sumir áttu erfitt með að vera hinir sterku, sem treystu sjálfum sér, keyrðu bílana og sögðu konum fyrir verkum. Þeir jaðarsettust og urðu að félagslegum vandamálum. Á allra síðustu árum hafa kvenfrelsishópar megnað að jafnsetja kynin og jafnvel knýja fram svonefnda jákvæða mismunun, sem stefnir að fljótari jafnstöðu. Hinir sterku karlar, sem keyrðu bílana og sögðu konum fyrir verkum, urðu margir fjarskalega ósáttir, jaðarsettust og urðu að félagslegum vandamálum. Skólar stuðla að þessu ferli með áherzlu á bóknám og jaðarsetningu verknáms. Í kerfið skortir jafnvægi.

Smám saman hefur ríkisvaldið ýtt ábyrgð á velferð aldraðra yfir á lífeyrissjóði. Ríkið hefur skert ellilaun og önnur framlög til aldraðra, til dæmis látið aldraða dragast aftur úr, þegar launþegar fá vísitöluhækkanir. Hefur leitt til sárrar fátæktar mikils fjölda aldraðra. Ótal dæmi hafa verið rakin í fjölmiðlum. Margir vonuðu að ný ríkisstjórn undir forustu Vinstri grænna mundi leiðrétta mismuninn, jafnvel aftur í tímann. Samkvæmt stjórnarsáttmálanum er þó ekki gert ráð fyrir slíku. Aldraðir verða áfram skildir eftir í góðærinu. Fáir stjórnmálaflokkar sinna velferð. Er ekki einfaldara að ýta gamlingjunum bara fyrir ætternisstapa?

Ríki voru upphaflega stofnuð til að vernda íbúa svæðis fyrir áreiti að utan eða innan, með samþykki íbúanna eða án þess. Okkar ríki veitir litla vernd og vísar vandamálinu til Nató og Bandaríkjanna. Annað viðfangsefni ríkja eru samgöngur og aðrir innviðir svæðisins. Undir það falla götur, hafnir, flugvellir og lagnir af öllum toga, meðal annars háhraðalagnir síma. Þriðja viðfangsefni ríkja er ýmis velferð, skólar, spítalar, heilsuvernd, lækningar, ellilaun, örorka, slys og húsnæði. Illa hefur gefizt að reyna að vísa innviðum og velferð til einkaaðila. Í stað þess að fylgja evrópskri reynslu er hér sífellt reynt að hygla einkaaðilum.

Af þeim flokkum, sem boða framboð í kosningunum, lízt mér bezt á Pírata. Þeir grunda málin frá grunni, en byggja ekki á pólitískum trúarsetningum til vinstri eða hægri. Ég gæti líka hugsað mér að kjósa Sósíalistaflokkinn. Hann er á réttu róli með vandamálin, en er of bundinn sósíalískum trúarsetningum, þegar kemur að lausnum. Um aðra flokka en þessa tvo hef ég bara þetta að segja: Ekkert er að marka stefnu þeirra. Í raun gera þeir allt annað og helzt þveröfugt. Blautasti draumur þeirra er að hoppa upp í sæng íhaldsins. Þeir hafa allir sýnt fram á það. Einungis Píratar og Sósíalistar eru fríir af þeirri skömm. Píratar eru mitt val.

Hafi einhver skapað lífið á jörðinni, er sá hinn sami verulega illgjarn sadisti. Stórir fiskar éta litla fiska, plöntur og dýr hafa sinn stað í fæðukeðjunni. Alls staðar er þjáning. Efst á stalli trónir maðurinn, sem er að sálga jörðinni í græðgi sinni og ofsa. Ekkert af þessu er dýrum eða mönnum að kenna. Þau fæddust inn í þetta helvíti. Þjáningin í heiminum er þá skapara lífsins að kenna. Hann hefur verið illgjarn sadisti eða bara klaufi. Engin ástæða var til að skapa líf á jörðinni með þessum ógeðshætti eins og í tilraunastofu klikkaðs fræðimanns. Miklu ljúfara er að geta sér til, að sköpunin hafi þróazt út um þúfur af sjálfri sér.

Fór upp í sveit og fann Mathús Garðabæjar falið að húsabaki með pínulitlu letri á útihurðinni. Nokkuð stór hverfismatstaður, notalegur, ekki ofskreyttur. Fiskur dagsins var þorskur á lágmarksverði í hádeginu, 1.990 krónur, hæfilega eldaður, aðeins of saltur. Nokkuð gott var líka andalæri, mikið steikt. Espresso var hins vegar óþægilega vont. Þarna voru afar og ömmur með barnabörn og slæðingur af verktökum með brilljantín í hárinu. Hingað koma auðvitað engir túristar. Snusaði aðeins og fann enga lykt af Flokknum. Mathúsið er helzt þekkt fyrir bröns um helgar, beikon, pönnukökur og bakkelsi. Steikarhlaðborð á sunnudagskvöldum.