Geir H. Haarde gat gert heilmikið til að lina þjáningar þjóðarinnar vegna hrunsins. Hann vissi um hrunið með nokkurra ára fyrirvara. Jafnvel þótt hann hefði ekki vaknað fyrr en í upphafi ársins 2008, hefði hann getað gert gagn. Hann hefði getað sleppt því að tryggja innistæður í sjóðum umfram skylduna. Hann hefði getað beðið leiðtoga lífs síns, Davíð Oddsson, um að sóa ekki gjaldeyri þjóðarinnar í viðskiptabankana. Davíð vissi þá þegar, að þeir voru nánast gjaldþrota. Geir hefði árið 2008 kannski ekki getað hindrað hrunið. En hefði getað minnkað tjónið í hruninu niður í brot af því, sem það varð.
