Dularfulla Dyrhólaeyjar-málið er upplýst. Var bara þetta venjulega, íslenzka Ég-um Mig-frá Mér-til Mín mál. Fyrrverandi lögga og hálf hreppsnefnd ÞURFTU að fremja skemmdarverk til að selja túristum aðgang að eynni á varptíma. Minna á kerlinguna með lausan hund, sem ég hitti í friðlandinu við Gróttu á varptíma. Hún sagði: “Ég ÞURFTI að viðra hundinn.” Menn eru unnvörpum fullir af siðblindri sjálfshyggju. “Ég ÞARF þetta, ég ÞARF hitt”, hugsa þeir. Lög og reglur skipta engu, fólk ÞARF bara að fá sitt fram. Sjálf gólftuska okkar númer eitt, Umhverfisstofnunin, hefur samið við dólgana um að passa eyjuna.
