Ég hef góða trú á Lilju Mósesdóttur, held að hún hafi mikið til síns máls í efnahagsmálum. Miklu lakar lízt mér á Atla Gíslason, sem er mest í fríi frá þingstörfum. Enn verr á Ásmund Einar Daðason, sem mætti illa í fjárlaganefnd og gaf rangar uppýsingar um hagsmuni sína. Ég held, að Lilja sé í lélegum félagsskap með þeim tveimur. Líka tel ég, að þröng takmörk séu fyrir harðri keyrslu minnihluta-sjónarmiða. Lilju er skylt að selja flokki sínum eitthvað af sjónarmiðum sínum. Að svo miklu leyti, sem henni tekst það ekki, á hún að lúta lýðræði meirihlutans og samþykkja fjárlögin. Davíð húkir á fjósbitanum.
