Jámennska var ein af merkustu orsökum hrunsins. Glæframenn komust upp með ótrúlegasta athæfi í skjóli stuðnings hinna þöglu áhorfenda. Áræðnir menn höfðu frumkvæði og undirmálsfólk kinkaði kolli. Á bóluárunum var sár skortur á kverúlöntum og leiðindaskjóðum. Þeim fáu, sem eru á móti öllu og öllum og gagnrýna allt og alla. Fáir vildu spilla gleðinni í mesta partíi sögunnar. Vildu ekki fá þá umsögn Þorgerðar Katrínar Gunnarsdóttur, að þeir þyrftu að fara í endurhæfingu. Það er til marks um getuleysi íslenzks samfélags. Fáir hafa kjark og burði til að segja, að keisarinn sé alls ekki í neinum fötum.
