Lagatæknar eru lagnir við að klippa sérþætti almennra hugtaka um glæpi. Tala um þá eins og eitthvað allt annað en glæp. Þannig mildast þjófnaðir og fela ekki lengur í sér brot. Í stað lögbrota tala lagatæknar um að “fara á svig við” lög. Eins og lög séu staurar í skíðabrekku, sem fara þurfi kringum. Þjófnaður starfsmanns breytist fyrst í “umboðssvik”, síðan í “gjafagerning” og loks í “örlætisgerning” í munni ríkisendurskoðanda. Og er þá væntanlega ekki lengur refsiverður. Dómarar skilja ekki flókinn þjófnað, nenna ekki að kalla til sérfróða meðdómara, kalla stuldinn “vanreifaðan” og vinka bless.
