Þýzka skólakerfið er töluvert frábrugðið því íslenzka. Ekki er lögð eins mikil áhersla á stúdentspróf, en meiri á iðnnám. Úr því fer fólk í tækninám og síðan í verkfræðiháskóla. Þess vegna blómstrar fíniðnaður í Þýzkalandi. Til dæmis optík, sem lýsir sér í furðutækjum sem þrædd eru gegnum þröngar æðar inn í hjartað. Læknar sjá aðgerðir sínar í örsmáum myndavélum á þráðunum. Þótt fjöldaframleiðsla hafni yfirleitt í láglauna austurlöndum fjær, hafnar hinn nákvæmi fíniðnaður í hæstlaunuðu Þýzkalandi. Friðlausir strákar, kargir í bóknámi, eru fremur látnir taka sundur bílvélar, þar sem handæði þeirra þroskast yfir í ýtrustu handlagni.

Vinstri græn eru sambræðsla úr afgöngum, sem vildu ekki ganga í Samfylkingu krata á sínum tíma. Enn er þar hluti flokkseigendafélagsins gamla, bæði sveitagrænir og borgargrænir. Áberandi voru þjóðernissinnar, arfur frá gegnherílandi. Þar eru líka konur, sumar harðir femínistar úr Kvennalistanum. Þetta er sundurlyndur hópur, sem gengur fullur trega í fótspor Katrínar yfir skörina til íhaldsins. Sumt af þessu fólki var alltaf íhald, bara vinstra íhald. Annað telur sig enn vera til vinstri. Óhugsandi er að allir þessir hópar samþykki orðalaust að verða íhald í rúminu með heilum bófaflokki Bjarna. Meiriháttar kattasmölun er í gangi.

Margir vilja vera lausir við Panamaprinsa í ríkisstjórn. Þar á meðal ýmis Vinstri græn. Flokkurinn er klofinn á Reykjavíkursvæðinu og landsbyggðinni. Ferð Katrínar um frumskóga íhaldsins styðja þjóðernissinnar og flokkseigendafélagið. Grænir, kvennó og vinstri eru henni andvígir. Smölun katta verður erfið og var ekki lokið um hádegi í dag. Að því búnu getur flokkurinn skipt um nafn og kallað sig Hægri svört. Katrín Jakobsdóttir er í ógöngum, hvora leiðina sem hún velur. Þetta er í þriðja sinn, sem hún reynir stjórnarmyndun og nálgast að verða talin óhæf til slíkra verka. Við getum því enn reiknað með mestu íhaldsstjórn allra tíma.

Katrín Jakobsdóttir var með tilraun til íhaldsstjórnar að gera bófaflokk Panama-prinsins ásættanlegan. Hún opnaði dyrnar fyrir ráðherraveldi bófaflokksins, þar sem fimm ráðherrar hans gera það, sem þeim sýnist. Festir í sessi þjófræði, sem hefur ríkt hér frá upphafi fullveldis með Hannesi Hafstein. Tugmilljörðum verður stolið frá þjóðinni á hverju ári. Margir kjósendur Vinstri grænna eru ekki hressir með það.  Verða þeir kýldir í kaf af vinum kvótagreifa? Breytingasinnar munu eiga í vök að verjast í kosningum á næstu árum. Katrín Jakobsdóttir reynir að geirnegla veldi íhaldsflokka yfir þjóðinni. Hér verður aldrei breyting, hvað þá bylting.

Þegar mest var þörfin á breytingum í stjórn landsins, reyndust margir kjósendur hrökklast í skjól stöðnunar. Þess vegna fylgir 35 þingmanna hópur íhaldsflokkunum þremur, Sjálfstæðis, Vinstri grænum og Framsókn. Breytingasinnuðum flokkum tókst ekki að ná meirihluta, bara 28 þingmanni. Þar hafna menn flokki Sigmundar, svo að þingmannatalan fer niður í 21 mann. Með því að draga Vinstri græna yfir til sín, færi þingmannatalan upp í 32 manna meirihluta. Þess vegna er kominn tími til að breytingahópurinn tali í alvöru við 4 þingmanna Ingu Sæland. Bara bull er, að hún sé óstjórntæk. Hún er beinlínis forsenda stjórnar breytingaflokka og alþýðuvina.

Svona lítur út upphalds-ríkisstjórn mín: Katrín forsætis, Birgitta utanríkis, Inga Sæland velferðar, Þorgerður Katrín fjármála, Lilja Alfreðs innanríkis, Helga Vala dómsmála, ein kona á hvern hinna sex flokka og svo einhverjir kallar til uppfyllingar og kaffihitunar. Tími þeirra er liðinn að mestu, svo að brýnt er að hafa karlakvóta. Albaníu-Valdi flytur inn fallaxir. Katrín sættir alla ráðherrana og gefur gleðipillur í morgunmat, Birgitta sér um, að Íslandi sé hrósað nærri daglega í erlendum fjölmiðlum, Inga fær að framkvæma 100 milljarða fátækrahjálp, Þorgerður passar aurana og svo framvegis. Þessi ríkisstjórn verður alger bomba og  Áslaug Arna má vera kirkjuráðherra með bagal og mítur.

Kosningarnar kölluðu á íhald og fengu það. Vinstra íhald, hægra íhald og miðju íhald opið í báða enda. Fengu öruggan meirihluta og eru að mynda stjórn. Eins og aðrir íhaldsflokkar eru þeir sammála um margt. Láta kvótagreifa í friði. Hafa stjórnarskrána áfram læsta í skúffunni. Láta vinnslu búvöru í friði. Fá stóriðju í kjördæmin. Láta krónuna og verðbólguna í friði. Hafna öllum breytingum, sem órólegir flokkar hafa stundum verið að leggja til. Pólitíkin verður eins og í gamla daga, þegar byrjað var á að skipta ráðherraembættum og endað á fögrum orðum um fróun lýðsins, sem síðan verða sett í nefnd. Smellpassar við þjóðarviljann.

Meginásar stjórnmálanna eru ekki lengur vinstri-hægri, heldur breytingar-íhald. Þrír flokkar hafna breytingum, hafa 35 þingmenn og eru að mynda íhaldsstjórn. Fjórir flokkar breytinga hafa 21 þingmenn og ná ekki meirihluta. Þrír þeirra eru komnir í samstarfshóp, en hafa ekki talað við fjórða flokkinn, Flokk fólksins. Skrítið er, að flokkur fátækra skuli ekki teljast stjórntækur. Breytingahópurinn þarf að ná Vinstri grænum yfir til sín til að vera í meirihluta. Og það virðist ekki vera gerlegt. Þeir, sem vilja breytingar á þjóðfélaginu, geta því framvegis ekki lengur reiknað með Vinstri grænum. Þau eru orðin vinstri partur íhaldsins.

Íslendingar eru innræktuð ómenni. Þrælalýður, sem hefur látið sýslumenn lemja sig svipum og prestana nauðga sér út undir vegg öldum saman. Væri hér í landi alvöru þjóð, til dæmis Frakkar, væri fólk ekki að nöldra í bloggi og fésbók. Hér væri búið að leggja tuttugu manns undir fallöxina, reka alla auðbófa til aflandseyja, frysta eigur þeirra, afhenda fólkinu fiskiskipin, hafa embættisbófa til sýnis í húsdýragarðinum. Búið að þekja Stjórnarráðið, Hæstarétt og Seðlabankann úr kúaskítsdreifurum. Landið yrði á augabragði forríkt eins og Frakkland varð eftir frönsku byltinguna. Alvöru ríkisstjórn héldi til og ynni í tjöldum á Austurvelli.

Íslenzka þjóðin er besta, fyndnasta og afslappaðasta þjóð í heimi. Bófakjósendur kjósa hér bófaflokka til að stjórna landinu í þágu ofurbófa fjármála. Mestur hluti þjóðartekna er afhentur ofurbófum framhjá hagtölum. Allt byggist þetta á bófakjósendum, sem nú hafa í kosningum falið þremur pólitískum bófaflokkum að sjá um frekari þróun þessa séríslenzka hagkerfis víðtæks þjófnaðar. Er ferðabransinn hrynur, mun rísa hér ný þjóðarauðlind. Hún felst í að bófakjósendur verða klæddir upp á skrípó og hafðir til sýnis sem bófaþjóðin, sem fól pólitískum bófum að sjá um, að fjárhags-bófar einir njóti þjóðarauðsins. Undir forustu Vinstri grænna! 😆

Frásögn Fréttablaðsins af skattsvikum Kristjáns Vilhelmssonar kvótagreifa sýnir yfirgengileg forréttindi ríkra fram yfir fátæka. Hann telur ekki fram árum saman, án þess að Skattrannsóknastjóri geri neitt. Þegar hún loksins fer að fálma inn í málið, fær Kristján bara brot af sektum fátæklinga. Stéttaskipting ofurríkra og fátækra er að nálgast fullkomnum hér á landi. Ríkir koma fjármagnseigum sínum úr landi afskipta- og átölulaust og borga helmingi minni tekjuskatt en fátækir. Svo fílósóferar Viðskiptablaðið, að hinir ríku hljóti að flýja land, ef hreyft sé við þessu úldna kerfi. Á sama tíma eru pólitísku bófaflokkarnir að semja um ríkisstjórn.

Flókin ferð Katrínar Jakobsdóttur um vígvöll stjórnarmyndunar hefur ekki verið gerð mér skiljanleg. Fleiri eru kjaftstopp. Ein skýring er, að hún þurfi að gera Ingu Sæland og Þorgerði Katrínu húsum hæfar í heimi vinstra fólks, sem tönnlast á, að Inga sé ómöguleg og bak við hana sé einhver Magnús beint frá Kölska. Slíkir einblínendur á hælisleitendur þurfi að koma inn í hausinn hjá sér, að verri en Inga séu Panama-prinsarnir Bjarni og Sigmundur Davíð, svo og bófaflokkur Bjarna.  Það sé semsagt verið að mýkja háværustu vargana í vinstri flokkunum fyrir síðari stjórnarviðræður við Flokk fólksins og Viðreisn. Dauft vona ég enn, að svo sé.

Játa, að ég er skák og mát. Fyrst myndar Katrín vinstri stjórn með Sigurði Inga. Að málefnum fullræddum og almennri gleði segir hann: „Allt í plati.“ Þá reynir hún að mynda íhaldsstjórn með Sigurði Inga og Bjarna Ben. Strax er farið að rífast um, hver megi vera forsætis. Málefnin skipta litlu. Kannski er þetta allt bara einhver leikhúsfarsi: „Katrín myndar stjórn með hinum eða þessum.“ Flest fólk er bara kjaftstopp og ég er hér með að verða það líka. Betra er að snúa sér að mat og veitingahúsum eða jafnvel útlöndum, sem fáir Íslendingar nenna að lesa um. Plottin og pælingarnar eru stjarnfræðilegri en var í Vatíkaninu í gamla daga.

Þegar Katrín Jakobsdóttir var að reyna að mynda svokallaða vinstri stjórn, fór allur tíminn í málefni. Hvaða flokkur yrði að gefa eftir hvaða mál. Ekkert var byrjað að ræða um ráðherrastóla, þegar viðræðurnar flosnuðu upp af óskiljanlegri ástæðu. Nú þegar hún er að ræða við gamla Fjórflokkinn um íhaldsstjórn, er byrjað að rífast um, hver eigi að vera forsætis. Segir allt sem segja þarf um gæðamuninn á þessu tvenns konar mynztri. Annars vegar var verið að tala um brýnar breytingar og hins vegar er verið að tala um stóla. Ef niðurstaða fæst úr þessari lotu númer tvö, munu Vinstri græn veslast upp. Rétt eins og Björt framtíð og Viðreisn gerðu.