Ég er spurður, hvers vegna ekki fleiri en fimmtán prósent kjósi Pírata. Það er af því að Íslendingar eru hrædd smáþjóð á skeri, barin og svelt af höfðingjum í meira en þrjátíu kynslóðir, reiðubúin af leggjast í duftið í lofgerð til kvalara sinna. Slíkir aumingjar fremja aldrei byltingu, heldur hrekjast um í lífsins ólgusjó. Láta bófaflokkinn ræna af sér hundrað milljörðum á hverju ári. Þetta gerist nánast fyrir opnum tjöldum. Hér á elliheimilinu hitti ég kerlingar niðri í anddyri. Þær óskapast yfir, að Mogginn skuli ekki vera kominn í póstkassann  þeirra. Ég segi þeim að lofa og prísa guð almáttugan fyrir bilun í Moggavélinni.

Fylgi Sjálfstæðisflokksins er komið niður fyrir 25% í skoðanakönnunum. Í krafti þessa minnihluta fara bófarnir með stjórn landsins. Nota tvo lamaða flokka sem hækjur. Helmingur af tapi Flokksins fór yfir á lömuðu flokkana. Helztu flokkar stjórnarandstöðunnar hafa óbreytt fylgi. Almennt er fylgi flokka ótrúlega traust könnun eftir könnun. Ekkert bannar bófaflokknum að stjórna landinu áfram næstu þrjú árin í skjóli 27% fylgis stjórnarinnar. Minni stuðningur hefur held ég ekki mælst við ríkisstjórn. Flest verður ógæfu Íslendinga að vopni. Stjórnin heldur ró sinni, gerir fátt annað en ýta inn einkavinavæðingu og hlaða undir greifa.

Undiralda ungra, sem alast upp í leikskólum og skólum er einkar nútímaleg. Unga fólkið er víðsýnt, lítur á mismunandi hópa sem jafninga, telur fólk eiga að vera gott við hvert annað, styður menntun og heilsu. Allur þorrinn hugsar félagslega að norrænum hætti. Hafnar rasisma, stéttaskiptingu, auðhyggju og græðgi. Efast um trúarjátningar eins og kristni, sósíalisma og kapítalisma. Hægri og vinstri þjóðremba á þarna lítið fylgi, sömuleiðis hægri og vinstri sértrú af ýmsu tagi. Fylgi slíka flokka verður lítið og minnka mun fylgi flokka, sem eru markaðir af fjórflokknum, til dæmis fylgjandi kvótagreifum og andvígir nýrri stjórnarskrá.

Nærtækasta mál á dagskrá er að segja upp orkusamningum við stóriðju. Ástæðan er, að hún hefur haft ráðamenn landsins að fífli áratugum saman með „hækkun í hafi“. Þannig hefur henni tekizt að komast undan tekjuskatti. Gera má stóriðjunni þann kost að greiða svindlið til baka. Að öðrum kosti verði orkan boðin út að nýju eftir tvö ár. Ljóst er, að þjóðarsátt verður ekki um fleiri orkuver og því hætta á orkuskorti í landinu. M.a. vegna rafbíla. Skorturinn leysist með því að loka stóriðjunni, sem lægst greiðir orkuverð. Lítum á orkuver landsins sem takmarkaða þjóðarauðlind. Okkur ber að rukka auðlindarentu af stórnotendum. Eins og verður hjá kvótagreifum í fiski.

Skilgreining flokka er ekki hægri og vinstri. Í vikunni benti ég á skyldleika Sjálfstæðis, Framsóknar og Vinstri grænna. Þetta eru allt íhaldsflokkar, sem vilja sem minnstar breytingar á hinni pólitísku svínastíu. Svo eru þrír flokkar evrópusinnaðir, Viðreisn, Björt framtíð og Samfylkingin. Ramba flestir á jaðri þess að koma ekki inn manni. Síðan eru það nýju, litlu flokkarnir. Á hægri jaðri alþýðuflokka eru þrír, Flokkur fólksins, Þjóðfylkingin og Frelsisflokkurinn, sem er öllum illa við útlenda. Á vinstri jaðri eru Alþýðufylkingin og Sósíalistar múlti-kúlti. Í miðju er svo einn framtíðarflokkur og það eru auðvitað Píratar.

Áratugir eru síðan ég hóf skrif um takmörkun sauðfjárræktar. Tillaga mín var, að sauðfjárbændur fengju eins konar borgaralaun. Fyrir það eitt að vera til og halda uppi sportbúskap í dreifðum byggðum. Ljóst var þá og enn augljósara er nú, að annars andast sauðfjárbúskapur og dreifbýli. Tillagan gerir ráð fyrir, að sauðfjárbændur framleiði eins og þeim sýnist, en ríkið hafi engin afskipti af því. Hvorki framleiðslustyrkir né niðurgreiðslur. Bara borgaralaun án neinnar framleiðsluskyldu. Við blasir, að vélmenni úreldi ýmsar stéttir, sem þurfi að fara á borgaralaun. Ágætt er, að sauðfjárbændur brjóti ísinn í borgaralaunum.

Öldungaráð íslams-klerka í Bretlandi er að hefja útsetningu á trúnni innan ramma brezkra laga og siða á 21. öld. Með því yrði stigið mikilvægt skref til friðar milli trúarhópa í landinu. Sumir klerkar múslima hafa predikað róttæka andstöðu við vestræn gildi. Hafa stuðlað að aukinni spennu í landinu. Öldungaráðið vill draga úr spennunni. Hætta predikunum í andstöðu við vestræn gildi. Tekið verður á atriðum eins og barnagiftingum, umskurði kvenna, sæmdarmorðum og heimaofbeldi. Kannski er þarna að birtast lausn á tilveru miðaldatrúar í vestrænu samfélagi. Sem hlýtur að fela í sér aðlögun íslams að femínisma, trúleysi og vísindahyggju.

Dauðateygjur United Silicon marka endalok bræðslualdar. Hófst 1970 með álbræðslu í Straumsvík og náði hámarki tryllings við Kárahnjúka 2007. Þá var fyrir löngu séð, að tombóluverð fékkst fyrir íslenzka fossa. Að „hækkun í hafi“ gerði allar bræðslur tekjuskattsfríar. Ævintýri stóriðjunnar var samfelld harmsaga þjóðar með heimska og spillta valdamenn. Ráðgerð var röð hitavirkjana á Reykjanesskaga. En í ljós kom, að í Hellisheiði var síður en svo endurnýjanleg orka, Þar á ofan var hún eitraður andskoti. Enn er reynt að plata sveitamanninn. Lexían lærist samt. Fokheld Helguvík er stopp. Fleiri bræðslur verða ekki reistar á Íslandi.

Sjálfstæðisflokkurinn ræður öllu, stóru og smáu, í ríkisstjórninni. Einstakir ráðherrar annarra flokka mega bulla út og suður, jafnvel dögum saman. Bjarni þegir bara og sólar sig í fríinu. Þegar Benedikt frændi er búinn að tala sig hásan um fráleitan búvörusamning, segir Bjarni bara: Samningar munu standa. Og málið er úr sögunni. Litlu flokkarnir í ríkisstjórninni mælast ekki með neinn þingmann í könnunum. Stundum segir Björt eitthvað óljóst, en Bjarni nennir ekki einu sinni að segja henni að halda kjafti. Proppé er alveg horfinn og ráðherrar Sjálfstæðisflokksins ræða heilsumálin. Fólk gerir ekki ágreining við Flokkinn.

Katrín Jakobsdóttir er ein af þessum fáu teflon-húðuðu í pólitík. Getur ekkert rangt gert og siglir áfram í brosmildu aðgerðaleysi, jafnvel sem menntaráðherra. Hún er að losna við Björn Val. Steingrímur J. flýgur vonandi í kjölfarið. VG þurfa að slíta náin tengsl við kvótagreifa og gerast alvöru vinstri flokkur. Það mistekst í þjónustu við ríkasta prósentið. Og í tryggð við nýfrjálshyggju banka og fjármála. VG þurfa að brjóta nýfrjálshyggju niður og stöðva einkavinavæðingu grunnstoða samfélagsins, heilsu, velferðar, skóla og húsnæðis. Fyrst og fremst þurfa Vinstri græn að slíta sig frá fjórflokknum, sem er undir stjórn bófa.

Hef enga trú á, að fylgi Samfylkingarinnar hressist við að breyta nafni hennar í Jafnaðarflokkinn. Líði flokksmönnum eitthvað betur eftir breytinguna er tilgangi hennar náð. Samfylkingunni fylgir fnykur af valdaskeiði Ingibjargar Sólrúnar og Árna Páls. Þá gerðist hún hægri flokkur Blairista. Gleymist ekki, en dofnar í tímans rás. Hafi eitthvað af fylgi hennar farið á hægri flokkana Viðreisn og Bjarta framtíð, skilar það sér ekki til baka í könnunum. Jafnaðarflokkur þarf að keppa við Vinstri græn og aðra vinstri flokka um hylli alþýðunnar. Kannski hefur Logi Einarsson þann kjörþokka, sem dugi flokknum til pólitískrar endurholdgunar.

Íslenzka deyr ekki, þótt bókakaup hafi skyndilega minnkað um þriðjung. Höfum nóg að lesa, þótt bóklestur hafi minnkað. Að vísu hefur lestur sumpart færst yfir á ensku. Íslenzkir bókaútgefendur eru of hræddir við rafbækur. Við lesum auðvitað heilmikið á skjá, fréttir og frægð, margt af því á íslenzku. Og ekki gleyma, að við skrifum margfalt fleiri en áður gerðu. Fésbókin er full af skemmtilegum sögum úr lífi fólks. Fyrir aldamót skrifuðu bara skriftlærðir. Nú skrifa allir, hver á sinni íslenzku. Það er flott, þótt kennarar mínir í skriftarskólanum MR snúi sér í gröfinni. Íslenzka er notuð hversdags, stundum í nýstárlegu formi.

Í vor lagði Sigurður Ingi, formaður Framsóknar, fram fyrirspurn til Bjarna Benediktssonar forsætis. Fjallaði um sex atriði í starfsháttum Seðlabankans. Sigurður segist hafa beðið of lengi eftir svari. Sé málið viðkvæmt, beri aðilum málsins að segja svo, í stað þess að þegja. Gefur hann kost á, að þingmenn fái að vita svarið, þótt almenningur fái það ekki. Þarna kemur fram eitt dæmið um, að fjórflokkurinn lítur á almenning sem afgang. Að samtöl innan fjórflokksins komi almenningi lítið við. Sigurður Ingi tekur þó fram, að hann telji betra, að almenningur fái að vita um efni þessara starfshátta. En enn er beðið eftir Bjarna.

Þrettán hundruð störf eru laus við leikskóla landsins. Mikill skortur er líka á kennurum á skyldunámsstigi. Fólk með réttindi fær sér vinnu annars staðar. Það stafar auðvitað af, að kjörin eru of bág í samanburði við aðra hópa. Eru þetta þó brýnni störf fyrir þjóðfélagið en ýmis önnur, til dæmis stjórnunarstöður í bönkum. Þetta er eins og í heilbrigðiskerfinu. Þar vantar víða réttindafólk til starfa, auðvitað af bágum kjörum í samanburði við aðra. Þegar þannig er búið að svíða ríkisrekstur til óbóta og gera óvinsælan, koma nýfrjálshyggjugaurar á borð við Áslaugu Örnu Sigurbjörnsdóttur. Hún kallar eftir einkarekstri á óvinsælum ríkisrekstri.