Óskynsamlegt er að einkavinavæða ríkisbankana þrjá. Við vitum, hvernig síðast fór. Miklu nær er að ná vöxtum niður á ríkisskuldum. Smári McCarthy, þingmaður Pírata, hefur lagt það til. Þeir eru núna að meðaltali rúm 5%. Lífeyrissjóðirnir telja sig þurfa minnst 2,5% til að halda verðgildi inneignar sjóðfélaga. Þeir eru í vandræðum með að finna ábyggilega skuldunauta og sumir hafa fíflast til að kaupa í Icelandair. Miklu nær er að lána ríkinu á 3% vöxtum. Þetta hefði líka þá hliðarverkun, að Seðlabankanum væri ei lengur stætt á margföldum vöxtum annarra seðlabanka. Vaxtastýring bankans hefur hvort sem er aldrei nein áhrif haft.

70% gamlingja hafa það gott, samkvæmt Félagsvísindastofnun. Þýðir á íslenzku, að 7.000 gamlingjar hafa það ekki gott. 10% íslenzkra barna teljast fátæk, samkvæmt Unicef. það eru um 10.000 börn. Alls má telja, að tæplega 30.000 Íslendingar séu fátækir. Prósentan er ekki há, en beinar tölur segja betur, hvað er að. Það er, að hluti Íslendinga er fátækur og þúsundir þeirra eiga ekki fyllilega fyrir mat. Þetta gerist á sama tíma og hinir, sem hafa það nokkuð gott, hafa misst áhugann á fátæklingum. Þeir eru vonda fólkið. Hafa tekið trú á nýfrjálshyggju Hannesar Hólmsteins. Telja græðgi vera góða, kusu núverandi stjórn í síðustu kosningum.

Ráðherrarnir Sigríður Andersen og Jón Gunnarsson hafna frumvarpi stjórnarinnar um jafnlaunavottun. Sama gera Brynjar Níelsson og Óli Björn Kárason þingmenn. Þetta eru fjórir þingmenn Sjálfstæðis. Sigríður og Óli Björn eru ofsatrúarfólk Hannesar Hólmsteins. Jón og Brynjar eru hins vegar kúgunarsinnar og vilja sýna Viðreisn valdið. Þorsteinn Víglundsson ráðherra þarf því að leita stuðnings úr stjórnarandstöðunni til að frumvarpið nái fram að ganga. Þann stuðning fær hann, en eftir sitja sárindi í nýmyndaðri ríkisstjórn. Vafalaust mun Viðreisn hafna hliðstæðum stórmálum Sjálfstæðis til að sýna, að fleiri en einn séu að spila.

Tilefni pistils míns í gær var evrópsk skoðanakönnun, er sýndi mikinn meirihluta allra þjóða andvígan aðflutningi útlendinga. Ég tel mislukkaða þöggun vandamála við aðflutninginn hafa hraðað þessu ferli. Margir sjá þessa þöggun og hugsa í samræmi við það. Gunnar Smári hefur áður orðið reiður mínum málflutningi og varð að þessu sinni enn æstari. Reiðilesturinn má sjá á þræði Sósíalista í gær. Ég er að tala um framgang hægri öfgaflokka sem vandamál, en GSE túlkar orð mín sem rasisma. Telur tal um þöggun vera rasisma minn og engan raunveruleika. Ég tel mikla reiði hans afsaka orðnotkun hans og ekki leiða til frekari skoðanaskipta.

Mér sýnist af skoðanakönnun í helztu ríkjum Evrópu, að mikill meirihluti fólks í öllum löndum sé andvígur komu múslima. Mér sýnist þetta munu leiða til mikils kosningasigurs róttækra flokka á hægri kanti. Sumir þessara flokka munu einnig hafa á stefnuskrá að leggja niður skatta. Þöggunin margumtalaða hefur ekki snúið þessu við. Kratar verða næsta fylgislausir í Svíþjóð og Svíþjóðardemókratar verða stærsti flokkurinn. Þannig innleiðist Trumpismi í Svíþjóð og öðrum löndum, þar sem kratar og aðrir fjölmenningarsinnar hafa hingað til oftast haft völdin. Breytingin verður hörðust í Svíþjóð, þar sem þöggunin hefur verið ákafast keyrð.

Mér sýnist doði hlaupinn í stuðningsmenn Pírata. Væntu 30% fylgis, en fengu 15%. Þeim finnst það vera ósigur. En sá kann allt, sem bíða kann. Nú fá 10 þingmenn Pírata tækifæri til að læra á þingræðið og skrafið í hornunum. Þeir fá færi á að fara um kjördæmin og átta sig betur á viðbrögðum kjósenda. Öðlast skilning á því, hvers vegna 15% þjóðarinnar daðraði við Pírata fyrir kosningar, en brast kjarkinn í kjörklefanum. Í næstu kosningum verða Píratar málefnalega betur undir baráttuna búnir. Skilja betur ris og hnig í áhuga á stjórnarskrá og mikilvægi þess að mæta sjónhverfingum og lygum af fullri hörku. Framtíðin er alls ekki búin enn.

Verði auðlindaarður kreistur út úr greifunum, sem hafa einkarétt á nýtingu auðlindanna, mun hann ekki renna til þjóðarinnar. Bjarni Ben yfirbófi hefur stofnað nefnd fjárfesta og hagspekinga til að finna leið til að koma arðinum í hendur einkavina. Bankarnir verða seldir á einkavinaverði til skattsvikara, sem fá 20% afslátt, ef peningarnir koma úr skattaskjóli. Afgreiðslustofnun auðlindaarðs fær heitið stöðugleikasjóður. Alltaf góðir í nafngiftum, bófarnir. Hins vegar hefur stjórnarandstaðan hugsað sér, að auðlindaarðurinn fari í að halda uppi alvöru norrænni velferð og heilsu almennings. Þjóðin vill fá að nota arðinn sjálf.

20% Íslendinga greiða öðrum laun, fyrir utan þá, sem eru sjálfstæðir. Því er ekkert skrítið, að hægri flokkar, fjármagnaðir af atvinnurekendum, njóti svipaðs fylgis. Fæstir þessara hafa nokkuð gagn af pilsfaldinum, sem er lykillinn að ofsagróða. En margir telja samt sjálfsagt að kjósa gerspilltan bófaflokk, sem þurrkar upp hinn árlega þjóðararð. Hvaðan koma þá þessi 5% sem koma fylgi Sjálfstæðisflokksins upp í 25%? Og hvaðan koma þessi 5%, sem styðja Viðreisn. Ætli þetta séu ekki fíflin margumtöluðu. Alveg eins og í gamla daga, þegar allt fólkið í Pólunum kaus Sjálfstæðisflokkinn. Fífl kjósa bófa, sem hafa það gott.

Ýfingar eru að hefjast milli stjórnarflokkanna. Helzt eru þar að verki Sigríður Andersen og Jón Gunnarsson, sem taka ekki mark á þeim línum stjórnarsáttmálans, sem ættuð eru frá samstarfsflokkunum. Jón Gunnarsson rekur harða stefnu í þágu fjárhaldsmanna sinna. Sigríður er bókstafstrúuð á Hannesarkredduna. Telur ekki þörf á að jafna kynbundinn launamun, því að hann sé ekki til. Hún styður þannig ekki stjórnarsáttmálann. Einnig vill hún lúskra á hælisleitendum. Erfiðir tímar eru framundan hjá samstarfsflokkunum, þegar þeir fara að útskýra valdalausa stöðu sína. Kannski eru þeir ekki til, ekki frekar en kynbundinn launamunur.

Banksterarnir Jürgen Mossack og Ramon Fonseca á Tortola hafa verið settir í fangelsi í framhaldi af Panama-lekanum. Hvenær fara Bjarni Ben og Sigmundur Davíð í fangelsi?

Pólitísk vandræði stafa mest af aldri flokka, sem hafa smám saman spillzt af langvinnu samstarfi. Því þorir VG ekki að pota í kvótagreifa og afurðastöðvar. Munur Sjálfstæðisflokks og Viðreisnar er, að sá fyrri er hreinn bófaflokkur, sem flaggar markaðskreddu, en rekur pilsfaldakerfi fyrir ríkustu prósentin. Viðreisn er fulltrúi atvinnugreifa líkt og hægri flokkar markaðskreddu í nálægum löndum. Björt framtíð er hagsmunaflokkur fyrir vel menntuð fífl. Samfylkingin er blanda nokkurra flokka, sem gæta hagsmuna miðstétta. Píratar horfa fram á veginn til byltingarinnar, sem mun leysa kommúnisma og kapítalisma af hólmi innan áratuga.

Fáir fjölmiðlar hafa fattað, að ríkisstjórnin stefnir að mestu einkavinavæðingu sögunnar. Hún hyggst einkavinavæða bankana og bara skilja eftir hjá ríkinu 30% af Landsbankanum. Þetta á að gerast í áföngum á kjörtímabilinu. Arion verður fyrstur fyrir lok þessa árs. Hvergi kemur fram, að fyrst þurfi að siðvæða bankana, áður en þeir verða afhentir fjáraflabófum landsins. Hvergi kemur fram, að greina verði milli sparnaðarbanka og braskbanka. Ekki heldur, að greina þurfi milli viðskipta heima fyrir og erlendis. Þetta er það, sem allar ríkisstjórnir eftir hrunið hafa trassað að laga. Eindregið er stefnt að nýrri kollsteypu í þágu peningagreifa.

Lykilmál Bjartrar framtíðar er ekki í stjórnarsáttmálanum, þótt Björt Ólafsdóttir ráðherra segi svo. Hvergi er „talað um náttúru- og umhverfisvernd“ í rammalögum um ívilnanir til nýfjárfestinga í orkufrekum iðnaði. Björt var í þeim hópi, sem samdi sáttmálann, og hefur því verið meðvitundarlítil á þeim tíma. Sama er að segja um aðra lykilmenn Bjartrar framtíðar. Óttarr Proppé er heilbrigðisráðherra. Virðist þar sætta sig við, að ekki verði sett nauðsynlegt aukið fjármagn í Landspítalann. Heldur verði gerð áætlun um tilfærslur INNAN heilbrigðisgeirans á næstu árum. Það verður því enginn áherzlumunur milli Kristjáns Þórs og Proppé.

Skipti- og gjafahagkerfi hefur risið af myndarbrag á vefnum. Ungt fólk vill losna við gamla eldavél og býður hana gefins þeim, sem vill sækja hana. Annað ungt fólk  kemur á bíl með kerru, skoðar vélina og vill taka hana. Í leiðinni spyr það, hvort það geti gert eitthvað í staðinn. Jú, það getur lánað kerruna í flutninga í einn dag. Þannig gerir fólk hvert öðru greiða án þess að peningar fari á milli. Og án þess að neinn hagvöxtur sé skráður. Hefði allt þetta verið keypt og leigt í búðum, mundi hafa reiknazt hagvöxtur af öllu saman. Þetta sýnir, að hagvöxtur er marklaust hugtak, svo sem eins og raunar önnur hugtök og tilgátur „hagfræðinnar“.