Riddarinn er í gömlu húsi, sem hefur verið flutt í þyrpingu enn eldri húsa við Vesturgötu í Hafnarfirði. Húsin eru fimm og mynda rólegan ramma umhverfis eins konar torg, sem er vendilega skreytt sæbörðu grjóti. Riddarinn er ljósblár að utan og sómir sér ágætlega í þessu umhverfi, sem er eitt hið menningarlegasta hér á landi.
Hið innra hafa viðir Riddarans verið málaðir nærfærnislega í hvítu og afar ljósbláu í stíl hússins. En þar með lýkur líka trúnaðinum við gamalt húsið og umhverfi þess. Húsbúnaðurinn er út í hött og matreiðslan er hversdagsleg.
Verðlaunuðu klappstólarnir eru fallegir út af fyrir sig, en þeir eru í of mörgum litum og falla ekki að stíl hússins. Auk þess eru þeir gerðir fyrir aðstæður, þar sem taka þarf þá saman eftir notkun til að rýma fyrir öðru. Þeir eru ekki sérlega þægilegir til setu, ekki fremur en aðrir klappstólar.
Enn verri eru stálborðin með ljósbláum plastplötum, kuldaleg og mötuneytisleg. Til að magna berangursstílinn er parkettið haft afar ljóst og notuð skandinavísk plastljós í lofti. Speglaverk er í anddyri og stigagangi, svo og börum uppi og niðri. Samanlagt gerir þetta Riddarann afar kaldranalegan og jafnvel óhugnanlegan, þrátt fyrir blóm á borðum, plöntur í gluggum og vatnslitamyndir á veggjum.
Betra uppi
Í hádeginu var þetta kórónað með háværu gufuradíói, sem þuldi fréttir, veður og auglýsingar miskunnarlaust. Þeir, sem hafa ofnæmi fyrir slíku, geta þó vikizt undan með því að fara upp á loft.
Þar er stíllinn líka ekki eins ósamstæður. Klappstólarnir eru þar samlitir og sófarnir að hálfu leyti í þeim sama lit. Þar eru líka dúkar, sem hylja plastplötur borðanna, svo og fremur þægileg, niðursoðin tónlist á kvöldin.
Riddarinn býður fastan matseðil, sem er ekki spennandi. Þar er flest þetta hefðbundna, sem íslenzkir matreiðslumenn éta hver upp eftir öðrum, svo sem graflax, frönsk lauksúpa, glóðaðir humarhalar, piparsteik, turnbauti og djúpsteiktir ostar. Þannig virðist reiknað með afar íhaldssömum viðskiptavinum.
Verðlagið á fastaseðlinum fylgir meðallagi íslenzkra veitingahúsa, þeim flokki, sem ég hef kennt við Torfuna. Í hádeginu býður Riddarinn til viðbótar súpu og þrjá aðalrétti á mun lægra verði, 260 krónur að meðaltali. Það er vel boðið og á skilið betri aðsókn.
Eitt vín slarkfært
Vínlistinn er með hinum lélegustu hér á landi og er þá mikið sagt. Ekkert hvítvín sá ég, sem ég mundi kæra mig um að drekka og aðeins eitt rauðvín slarkfært, Santa Christina. Mér er sagt, að Íslendingar séu svo lengi búnir að vera illu vanir á veitingahúsum, að þeir þoli ekki annað en vond vín.
Karrísúpa með kjúklingi var á hádegisseðlinum, vel heit hveitisúpa með mildu karrí og kjúklingabitum, borin fram með volgum heilhveiti- og ostaflautum. Hún var ekki merkileg. Betra var skelfisksúpa, afar þykk, en þó hveitilaus og hafði að geyma hörpufisk, rækjur, humar og krækling, allt hæfilega lítið eldað og því hvorki seigt né þurrt. Henni fylgdi venjulegt formbrauð. Þessi súpa var bezti rétturinn, sem prófaður var.
Blandaður skelfiskur var líka frambærilegur réttur. Innihaldið var hið sama og í súpunni. Hörpufiskurinn var áberandi meyr og kræklingurinn með hinum betri, sem fáanlegur er úr dós. Humarinn var hins vegar ekkert sérstakur. Annar frambærilegur forréttur var sítrónugrafinn hörpufiskur með karríhrísgrjónum og gúrkuræmum.
Eini aðalrétturinn, sem nálgaðist forréttina að gæðum, var léttristuð rauðspretta með rækjum og vínberjum. Hún var þó ofausin bráðnu smjöri. Steikt rauðspretta hádegisseðils var mun lakari, þakin gífurlega mikilli brauðmylsnuhúð, sem yfirgnæfði þunnt fiskflakið. Henni fylgdu hvítar kartöflur og óárennilegar strengbaunir. En rauðsprettan var í báðum tilvikum óaðfinnanleg sem hráefni.
Bragðið drepið
Gegn betri vitund prófaði ég beikonvafinn skötusel. Það kom líka á daginn, að ekkert bragð fannst annað en beikonbragð. Ég hef aldrei skilið rökfræðina í að hafa beikon með mildum sjávarréttum. Ef fólk vill drepa fiskbragðið, af hverju er það þá að borða fisk? Ekki bætti þykk steikarhúð úr skák í Riddaranum, né fremur mikið soðnar gulrætur.
Kjötréttirnir voru undantekningarlaust hvorki góðir né vondir. Sítrónulegin lambasteik var borið fram í þunnum, of mikið steiktum og þurrum sneiðum, sem voru því ekki nógu meyrar. Rjómaappelsínusósan var hins vegar sæmileg, þótt hveitisósa væri. Í fylgd með þessu var brokkál og bökuð kartafla.
Nautakjötsréttirnir báru þess merki, að ekki væri nógu vandað til vals hráefna. Kjötið var bragðlítið og ekki nógu meyrt, þótt það væri hæfilega lítið eldað. Piparsteikin var þar að auki með nánast engu piparbragði. Ferskir sveppir, sem fylgdu turnbautanum, voru alveg kaldir í sósunni. Grænmetið var að öðru leyti hið sama og með lambakjötinu. Piparsteikinni fylgdi koníaksblönduð hveitisósa og turnbautanum bráðið kryddsmjör.
Öllum aðalréttum fylgdi hrásalat. Í hádeginu var það einfalt og gott, ísberg, seljustrimlar og ostasósa. Um kvöldið var það flóknara, ágætt að öðru leyti en því, að baunaspírurnar voru farnar að gamlast. Þá var það klætt sýrðum rjóma.
Eini eftirrétturinn, sem við prófuðum, voru pönnukökur, fylltar með hnetuís og bættar með Grand Marnier. Pönnukakan var alltof þykk, bauð upp á lítið hnetubragð og enn minna líkjörsbragð. Kaffi var ágætt í bæði skiptin.
Af grein þessari má ráða, að mikið verk sé óunnið í Riddaranum til að fá húsbúnað og matreiðslu til að hæfa húsakynnum og umhverfi þeirra. Þjónusta er hins vegar vinsamleg og góð.
Miðjuverð þriggja rétta kvöldmáltíðar með kaffi og hálfri flösku af Santa Christina er 1285 krónur samkvæmt reikningsaðferð þessa greinaflokks. Fyrir það verð mætti búast við meiru af staðnum.
Jónas Kristjánsson
Hádegisseðill:
110 Karrísúpa með kjúklingi
180 Eggjakaka með grænmeti
260 Steikt rauðspretta með hvítvínssmjöri
310 Biximatur með steiktu eggi
Fastaseðill:
250 Blandaður skelfiskur með kryddsósu
320 Reyktur lax með eggjahræru
290 Grafinn lax með sinnepssósu
210 Hrár hörpuskelfiskur í sítrónu og dilli
230 Fiskiskelsúpa Riddarans
190 Gratineruð frönsk lauksúpa
890 Glóðaðir humarhalar með hvítlaukssósu
420 Djúpsteiktur, beikonvafinn skötuselur
350 Léttristuð rauðsprettuflök, rækjur og vínber
595 Léttsteikt kjúklingabrjóst í rjómaappelsínusósu
670 Lambafilletsteik, marineruð í sítrónu og kryddi
850 Nautapiparsteik með koníakssósu
830 Turnbauti með ferskum sveppum í rjóma
670 Lambasmábauti Riddarans með rauðvínssósu
245 Blandaðir djúpsteiktir ostar með rifsberjahlaupi
210 Pönnukökur fylltar hnetuís, bættar með Grand Marnier
180 Blandaður ís með ferskum ávöxtum
DV
