Strætó og Isavia eru skýr dæmi um einkavæðingu, sem rústar opinberri þjónustu. Bæði fyrirtækin eru undir stjórn forstjóra, sem eru illa haldnir af siðblindu græðginnar. Strætó rústaði ferðaþjónustu fatlaðra með ævintýralegri græðgi. Og Isavia þurrkaði burt auglýsingagildi fríhafnarinnar sem kynningar fyrir Ísland. Samdi í leyni við erlenda auðhringa um sölubása og eyddi útboðsgögnum, þegar Úrskurðarnefnd um upplýsingamál krafðist þeirra. Hvort tveggja fyrirtækið er staðið að fársjúkum viðskiptaháttum í skjóli eftirlitsleysis opinberra aðila. Þau eru dæmi um, að einkavæðing opinberrar þjónustu er ávísun á siðferðishrun.
