Þótt sagt sé, að Blesugróf sé þungamiðja bæjarsvæðisins, kem ég sjaldan þangað. Raunar að mestu laus við að þurfa að fara austur fyrir Snorrabraut. Nema til að fara upp í sveit, þar sem hestarnir eru, það er í Víðidal. Raunar hef ég komið þrisvar á ári í Mjódd, þar sem hjartalæknirinn minn er, enda talar hann aðeins um hestaferðir. Aldrei hef ég komið í Smáralind, enda mundi ég ekki rata þaðan aftur. Allt svæðið austan Hringbrautar er í mínum huga bara svefnherbergi. Allt lífið sjálft er vestan Hringbrautar, næturklúbbar, veitingahús, sjúkrahúsið, flugvöllurinn, háskólar, ráðuneyti, Kaffifélagið. Það er og verður bara þannig.
